« Aniztasuna, nafarren erronka nagusia | Intriga zapuztua »
Bezperaren bezpera / Aingeru Epaltza / Pamiela, 2007
Barne paisaia Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2008-05-16
Liburua irakurri ondoren burura etorri zait Gerla Urte, Gezur Urte hura. Ez nuke jakingo zehazten zergatik etorri zaidan burura Irigarairen aspaldiko liburua, Epaltzaren azkena irakurtzen ari nintzelarik. Beharbada, funtsean, biak ala biak gerraz ari direlako; kanpoko gerraz baino, kanpoko ekintza odoltsuek norberaren baitan utzi duten hondarreko egoeraz gehiago: egonezinaz, hain zuzen. Horregatik dira, biak ala biak, liburu tristeak. Errealitàtea bera ere, ahal edo nahi den tokitik begiraturik, ez da alaiagoa.
Edozein kontaeraren hasieraren hasieran puntu bat oinarrizkoa egoten da. Haraino joan beharra dago eta, puntu hura jotakoan, handik abiatu beharra ere bai, amaieraraino iristeko ez ezik, ibilbideko paisaia ulertu ahal izateko ere. Askok egin dute ibilbide hori (denok ez esatearren), baina gutxik izan dute bidearen nondik norakoari begiratzeko kemenik, edo gogorik. Inertziaren ohiturak bultzatzen gaitu aurrera, nora eta nola goazen kontuan hartzeke. Abiapuntua, Epaltzaren honetan, aita da. Gerra zibilean ibili eta ihes egin behar izan zuen; Melitón Manzanesen eskuetan erori zen eta, hura hil zutenean, gizatxarra zela adieraztearekin batera (ez dut egileak dakarren hitza erabiliko), inor hiltzea bekatu handia dela aitortu zien ondorengoei. Gure aurreko belaunaldikoek, alegia gure gurasoek, ez baitziguten (neure burua sartzen dut auzian) gezurrik esan, egia baizik. Beste kontua da noiz jakin genuen egia esaten ari zirela. Aitorpen generoan sartuko nuke liburua eta, horregatik, hurbilago dago lirikatik, epikatik baino; hurbilago errealitatetik, beraren mistifikazio eta fantasiatik baino; hurbilago norberarengandik, besteengandik baino. Lirika, azken finean, kontzientziaren hizkuntza da, hitz guztiek, airean ibilitakoan, ihes egin digutenean, eta pausalekurik ez dugunean haientzat Kontzientzia ari da mintzo lerrootan, baina ez bere burua zuritzeko, bere buruari zer gertatu den azaltzeko. Ez dago saminik, ez dut halakorik sumatu; ezta suminik edo haren fruitu den mendeku nahirik ere; porrot sentimendua baizik.
Porrota ordea eragile izan daiteke, etorkizunari begira irakasle ere bai, zein den ateratzen den ondorioa.
Lakioa
Josu Goikoetxea
Irati Majuelo
Poesia guztia
Safo
Aritz Galarraga
Kontra
Ane Zubeldia Magriñá
Maddi Galdos Areta
Amorante frantsesa
Miren Agur Meabe
Hasier Rekondo
Akabo
Laura Mintegi
Jon Jimenez
Akabo
Laura Mintegi
Asier Urkiza
Gatazka eta abusua ez dira gauza bera
Laura Macaya
Nagore Fernandez
Beste zerbait
Danele Sarriugarte
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Kuntzak eta kerak
Sara Uribe-Etxeberria
Jon Martin-Etxebeste
Hitzetik ortzira
Ana Urkiza
Mikel Asurmendi
Askatasun haizea
Javier Buces
Irati Majuelo
Amorante frantsesa
Miren Agur Meabe
Ibon Egaña
Iragan atergabea
Julen Belamuno
Aiora Sampedro
Meditazioak
John Donne
Mikel Asurmendi