kritiken hemeroteka

8.288 kritika

« | »

Suminaren estrategia / Fernando Morillo / Elkar, 2008

Intriga zapuztua Javier Rojo / El Correo, 2008-05-17

Intrigazko nobela batean derrigorrezko dirudi, intriga, argumentuaren barruko motibazioak jarraituz gauzatuta egoteak. Izan ere, halako istorio bat bilbatu nahi denean, gertakari batetik bestera argumentuaz kanpoko osagaien presentzia nabarmenik gabe pasatu behar da. Horretaz aritzen diren idazle trebeek halaxe jokatzen dute eta irakurleak harrapatuta aurkitzen du bere burua idazleak prestatu dion amaraunean. Fernando Morillok “Suminaren estrategia” izeneko nobela honetan, nire ustez, oinarrizko planteamendu hori ahaztu duela iruditu zait. Istorioaren abiapuntutik bertatik zentzugabea iruditu zait istorioa: literatura sariketa batean epaimahaian egondako emakume batek sariketa horretara aurkeztu duen idazlea kontratatu nahi du ikertzaile pribatuarena-edo egiteko, sariketa horretan aurkeztu duen istorioan horretarako dohainak ikusi baitizkio.

Kontratuaren helburua da etxetik ihes egindako semea etxera itzularaztea, kontua oso argi geratzen ez bada ere. Horixe da abiapuntua, eta, kontuan hartuta ezagutzen dugun mundua (zerbaitekin konparatu behar da-eta), guztiz sinestezina iruditu zait.

Argumentuaren garapenak ere antzeko bideetatik jotzen du. Ikertzailearena egiten duen pertsonaia informazioa bilatzen da bere lana burutzeko. Horretarako bi ahalmen ditu: teknologiaz baliatzen da (nobelan, ordea, ez da azaltzen nola baliatzen den teknologiaz, hori lantzeko) eta inguruko jendea engainatzeko abilezia izugarria dauka. Edonola ere, jendea zein erraz engainatzen duen ikusita, nago protagonistaren abilezia baino gehiago beste pertsonaien tentelkeria dagoela horren atzean, protagonista ez beste pertsonaia gehienak lelo moduan portatzen baitira. Argumentuan, beste aldetik, zulo bat baino gehiago ikus dezake irakurleak, eta idazlea bera ere horretaz konturatu dela esan deiteke, azken kapituluan protagonistak egiten duen errekapitulazioa ikusita. Ikuspuntuaren aldetik ere, nobela ez da oso koherentea. Izan ere, nobela gehiena protagonistaren gainean fokalizatuta dago. Baina behar denean, hau da, idazleari (eta ez narratzaileari) informazioa ezkutatzea interesatzen zaionean, beste ikuspuntu bat eskaintzen du. “Deus ex machina” baten eredura. Laburbilduta, intrigazko nobela zapuztua, iruzurtia, irakurtzen duenaren gainean hausnarketarik egiten ez duen irakurle akritikoa behar duena iruditu zait liburu hau.

Azken kritikak

Gizon barregarriak
Joxean Agirre

Asier Urkiza

Barbaro iraun
Louisa Yousfi

Amaia Alvarez Uria

Izotz ura
Lide Hernando Muñoz

Aiora Sampedro

Palestinaren okupazioaz eta kolonizazioaz
Perry Anderson

Irati Majuelo

Itzulerak
Miren Agur Meabe

Aiora Sampedro

...eta gauetik, euria
Fertxu Izquierdo

Jon Jimenez

Carvalho Euskadin
Jon Alonso

Asier Urkiza

Hitzak palmondo
Silvia Federici

Nagore Fernandez

Altxa, hildakoak
Fred Vargas

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Alderdi komunistaren manifestua
Karl Marx / Friedrich Engels

Aritz Galarraga

Maitasun kapitala
Karmele Jaio

Mikel Asurmendi

Larrosa bat Groenlandian
Iban Garro

Paloma Rodriguez-Miñambres

Jausiz
Alain Mendizabal Diaz

Maddi Galdos Areta

Hiriak eta urteak
Xabier Montoia

Irati Majuelo

Artxiboa

2024(e)ko martxoa

2024(e)ko otsaila

2024(e)ko urtarrila

2023(e)ko abendua

2023(e)ko azaroa

2023(e)ko urria

2023(e)ko iraila

2023(e)ko abuztua

2023(e)ko uztaila

2023(e)ko ekaina

2023(e)ko maiatza

2023(e)ko apirila

Hedabideak