« Maitasun-lokarriak edo ama gaiztoak | Historia mindua, zauri irekia, saio argigarria »

Neskamearen ipuina / Margaret Atwood (Zigor Garro) / Txalaparta, 2020

Neskamearen ipuina Iban Lantxo / Aizu!, 2021-02

Hondamendi ekologiko eta soziopolitiko baten ondorioz, jaiotza tasa izugarri murriztu da AEBetan. Egoeraz baliatuta, ultraeskuinak Gileadeko Errepublika sortu, eta herritarrei eskubideak murriztu dizkie, bereziki emakumeei; orain, andre emankorrak ugaltzeko makinak balira bezala tratatzen ditu Gobernuak. Horietako bat da Freden, izenburuko neskamea. Eleberria Margaret Atwood idazle kanadarrak idatzia da. Istorioa 1985. urtean argitaratua izanagatik, telesail bati esker da ezagunagoa egun; halere, irakurri nahi izanez gero, euskaraz ere badugu aukera, Zigor Garroren itzulpenari esker. Argitalpena Txalapartarena da, eta, ezagun denez, haren liburuek beti izaten dute karga ideologiko nabaria; bada, Neskamearen ipuina ez da salbuespena. Ugariak dira distopia honi egin zaizkion irakurketak feminismoaren ikuspuntutik. Neuri, gizona izanda, gaitza egiten zait horiek baloratzea; dena den, jakin badakit ez dudala aditua izan behar egungo hainbat korronterekin analogiak antzemateko. Era berean, ziur nago edozein irakurleri ere emango dizkiola hausnarketarako bideak, Fredenen bakarrizketa mamitsuak eta Atwoodek sortutako mundu gaiztoa ulertzeko ahalegina egiten badu.