« Poesiaren garaipena | Sormenaren gorazarrea »
Totelak / Fermin Etxegoien / Erein, 2021
Totelka, elkarri hitza janez Asier Urkiza / Berria, 2021-11-14
Fermin Etxegoienen laugarren fikziozko lana da Totelak, nobela formatuan emana hau ere, aurreko hirurak bezalaxe. Bi planotan abiatzen da kontakizuna: batetik, Alpeetatik bidaian ari den bikote euskaldun —eta izengabearen— ibilerak aletzen zaizkigu; bestetik, Txet ezizeneko musikari frustratu baten gorabeherak. EHUko Ruper Ordorika katedrak musikariari buruz eskolak emateko deialdira aurkeztuko da Txet, musika herrikoiaren eta, nola ez, Ruperren zale amorratua dena. Katedrarako elkarrizketetan ezagutuko du Marga, bera ere hautagaia. Laster, maitasun harremana gauzatuko da bien artean.
Margaren seme Ganix totela da, nobelako gainerako pertsonaien ifrentzu, ahobero galantak denak. Autoreak ito beharrean hitz eta pitz jartzen baititu Txet eta enparauak, lerrotik lerrorako beren jarioan —elkarrizketan zein barne-bakarrizketan— irakurlea ia arnasarik gabe uzteraino. Bi obsesio nagusi: euskara-euskal kultura eta musika herrikoia. Saiakeraren zurruntasunetik aterarazten dira gaiok, fikzioaren sare malguan dantzatzeko. Makrogaiak eta mikrogeografiak atsegin ditu Etxegoienek, Beatlesen kantu erraz eta marabillosoetan legez, dibinotasuna bizpahiru akordetan itxuratuz. Ordorikaren hainbat disko iruzkintzen ditu Txetek, Ordorika katedrarako txostenean. Musikariaren zenbait kanturen azterketa limurtzailea egiten du, tonalitate aldaketa eta akordeetan oinarritutako ekarpen originalak eginez, esaterako, Hi hintzena kantuaren hasierako “bi akorderen gainezarpenean” postmodernitateak ekarritako “erlatibotasun likidoa” ote dagoen. Herri musikari dagozkion pasarteak gustagarriak dira oso, Nick Hornbyren eleberrien moduko irakurketa bizikoak.
Zehar estilo libreari ahal bezainbeste eutsiz, abiadura zorabiagarri samarreko idazkera baliatzen du autoreak, sintaxia esakunearen menpe jarrita. Zabarkeria kontrolatu moduko bat dago, halako gozamen bat bakarrizketa luzeetan, gramatikarenganako bortxak eragindakoa. Asmo kitzikagarria antzematen zaio nobelari. Euskal literaturan gai ustez sakratuak profanatzea ez da nobedade, baiki, baina boutade-ak goren gradura eramateko saiakera umoretsua dago. Elkar ezagutu ostean (fikzioak hala behartuta, jakina), noizean behin afariren bat egiteko ohitura hartuko dute lau pertsonaia nagusiek. Afari horietako batean, Margak eta gizon bidaiariak, zezenari adarretatik helduz, euskararen etorkizuna hartuko dute hizpide. Bien arteko dueluak sententzia zoliak utziko ditu, arrazoiketa makurrak eta zinismoz beteriko gogoetak, Mendi magiko-ko Settembrini humanistaren eta Naptha kontserbadore iradokitzailearen arteko ika-mikak antzeratuz. Eleberri erotikotzat ere jo daitekeenaren orgasmo unea hortxe dago. Eleberri erotikoa diot, Etxegoienek ez duelako jorratu gabe uzten euskaldunok bero-bero jartzen gaituzten gaietako bat ere. Heziketa sentimentalak edo mikrogeografiak ere taxutzeaz bat, horixe, The Smiths taldeari eta Manchesterri, Pirinioetako glaziarrei edota ibar batzuen arteko alde linguistikoari erreparatuz.
Gari eta goroldiozko
Anari Alberdi Santesteban
Ibai Atutxa Ordeñana
Winesburg, Ohio
Sherwood Anderson
Nagore Fernandez
Suite frantsesa (bertsio argitaragabea)
Irene Nemirovski
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Jon Martin-Etxebeste
Sorgin-argien ehizan
Joan Mari Irigoien
Mikel Asurmendi
Balio erantzia
Ekaitz Goikoetxea
Mikel Asurmendi
Berriz zentauro
Katixa Agirre
Amaia Alvarez Uria
Poesia kaiera
Federico Garcia Lorca
Nagore Fernandez
Humanitatearen une gorenak
Aritz Galarraga
Asier Urkiza
Soniexka
Ludmila Ulitskaia
Ibon Egaña
Solteroen dantzalekuak
Joxean Agirre
Mikel Asurmendi
Petare
Leire Ibarguren
Jose Luis Padron
Poema liburu bat —irakurtzeko jarraibideak—
Angel Erro
Hasier Rekondo
Norberak maite duena
Miren Billalabeitia
Paloma Rodriguez-Miñambres