« Maitasun poemak | Barru-barrutik egiten dizut dei »
De Profundis / Oscar Wilde (Aitor Arana) / Txalaparta, 2007
De Profundis Goizalde Landabaso / Radio Euskadi, 2007-11-12
Mina. Horixe da gutun luze-luze honen irakurketaren ostean gelditzen dena. Eta minatik haratago; sumindura, amorrazioa, ernegazioa, atsekabea eta bihozmina. Berbarik berba nahasten dira. Letra arteko hutsuneetan badu zer aurpegiratu egileak. Maitaleari, baina baita; munduari, egokitu zaion sasoiari, irakurleari eta bide batez, bere buruari.
“Nire ondoan egon zinen bitartean, nire artearen erabateko hondamendia izan zinen, eta, etengabe Artearen eta nire artean tartekatzen utzi bainizun, neurririk handienean bete nintzen lotsaz eta erruz”.
Gutun luzea da De Profundis; Sakonetik idatzitakoa eta Oscar Wilderen ikuspegi ezberdina ematen diguna. Wilde hautsia da, dena galdu duena, barruan daramanari bide eman behar diona ziega sakonetik. “Bosie maitea” esaten dio hasieran. “Maitasunez, zure lagun Oscar Wilde” amaieran. Tarteko berrehundik gora orrialdeetan, baina, esan beharreko denak esaten dizkio Wildek lagun eta maitale izandakoari. Gorriak eta zuriak.
“Gero zoriontsu izaten ikasi behar dut. Beste garai batean banekien, edo banekiela uste nuen, senez”.
Izugarrizkoak esaten ditu idazle irlandarrak, baina ez dizkio soilik lagunari esaten, lehenago esan dugun moduan; une batzuetan bere buruaz mintzo dela esan genezake, entzungo ez dion norbaitekin. Barruak hustu beharra maitaleak eta bere egoeraren eragileak suspertu dute baina balio dio egileari munduaren neurria hartzeko. Munduaren neurria azaltzeko.
“Noizbait berriz idazten badut, idazlan artistikoak egiteko esan nahi dut, bi besterik ez dira mintzagai eta baliabide izan nahi ditudan gaiak: bat “Kristo, bizitzako mugimendu erromantikoaren eragile gisa” da; bestea “bizitza artistikoa portaerarekiko harremanean ikusita”.
De Profundisek irakurtzen duenaren barrenak astintzen ditu. Barruraino ailegatzen da gutun luze hau, eta zenbaitetan hitzok isurtzen duten minak zipriztindu egiten du.
Ez dut deus askorik esan itzulpenaz, baina egia esan, zein hizkuntzatan irakurtzen ari nintzen jabetu ere ez naiz egin.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez