susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Homerok kontatzeko modukoa | Portua »

Kolosala izango da / Joseba Sarrionandia / Txalaparta, 2003

Gerraren krudelkeria Javier Rojo / El Correo, 2004-01-28

“Lagun izoztua” izenburua zuen liburuarekin hasi zen bideari eutsi dio Joseba Sarrionaindiak “Kolosala izango da” izeneko idazlan honekin izan arren. Sarrionaindiak nobela honetan 36ko gerra zibilaren kontaera egin nahi izan du, gertakarien lekuko izan zen narratzaile baten ahotsaren bidez. Eta ahots hau da nobelako osagairik garrantzitsuena, onerako zein txarrerako, gertakariak berak baino esanguratsuago bihurtu baita nobela eraikitzerakoan. Narratzailea gerraren lekukoa izan zen, gerra berak hamaika urte zituela hasi zen-eta; aitaren aldetik, matxinatuen aldetikoa, amaren aldetik, jeltzaleengandik hurbilago. Gerraren aurrean aurreiritzirik gabeko begirada lañoa daukala irudikatu nahi du, ulertu ere oso ondo ulertzen ez baitu zer gertatzen den. Baina ahots honekin idazlea kontraesan batean erori dela iruditu zait, bi ikuspegi desberdin nahasten baitira ahots bakar horretan: gerraren lekukoa den mutikoarena eta geroko puntu zehaztugabe batetik gertakariak oroitzen dituen helduarena. Idazleak ez dio inkoherentzia honi irtenbiderik ematen. Edonola ere, gerraren krudelkeria eta absurdoa nabarmentzen dira nobelan, basatikeria, ingenuoa izan nahi duen ikuspuntu batetik kontatzearen ondorioz.