« Eleberriari buruz | Iparraldean zehar »
Hodei berdeak / Jon Alonso / Susa, 2003
Hodei berdeak Jon Benito / The Balde, 2003-09
Liburuaren azterketa sakona egin gabe, pertsonaien atakak deitu nau. Pertsonaien kondenak. Beren garaiko seme dira; Miguel Beroizek egunerokora moldatu ditu bere nahiak. Beste egoera batzuk ezagutu ditu, beste garai batzuk. Ezagututako horiekin kontsekuentea da. Zerbait badaki beteko ez diren utopiez, eguneroko ametsez, gerraren horroreez, izandakoa mantentzearen beharraz.
Mikelena hurrengo belaunaldia da. Beste kontestu batean mugituko da. Gerra ezagutu ez zuen belaunaldia da berea. “Nik ez dut iraganaren mamua izan nahi!” oihukatzen du. Eta arrazoi du, apika. Bakoitza bere garaiaren seme da. Egunerokora moldatu behar da, helburuak errealitatera egokitu behar dira.
Erraz esaten da gero, historiaren distantziatik, epel jokatu zela, gutxi egin zutela, koldar jokatu zutela aurreko belaunaldiek. Besterik da momentuaren kondena, ongi zekien Pirandellik. Bizitzeko korapilo asko lotu behar dira. Korapilo horien islada da nobela hau. Garai baten eta interes batzuen kronika egiten baitigu idazleak, 60 eta 70eko Iruñean. Garai ilun eta grisa izan zen, hori ezin da ukatu. Hodei berdeak itxaropenaren sinbolo dira. Gero hobetuko zen, gero aldatuko zen ilusio baten sinbolo. Ez dakit asmatu dugun.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez