« Leonardo da Vinci | Aztarnak »
Eta harkadian ni / Anjel Erro / Elkar, 2002
Zaharrak berri-berri Gerardo Markuleta / Berria, 2003-07-19
Poeta nafar gazte-gaztea dugu Anjel Erro. Sari zenbait irabazi ondoren, hauxe du lehen liburua, zeina idazten laguntzeko Joseba Jaka literatur beka jaso baitzuen. Pena da esan beharra, baina euskaraz ez da sarri halakorik sartzen gure bibliotekako apalategietan; nahiago genuke hala balitz. Harrigarria da lehenengo argitalpenean hainbeste dohain antzematea batera. Hiru, behintzat, hemen aipatu beharrekoak: klasiko greko-latindarren ezagutza sakona (nahiz eta zuzenbide eta euskal filologia ikasketak egin dituen); euskara zehatz, dotore eta aberatsa (idem); eta batez ere esperientzia propioak, literatur moldean ezarrita, guztiontzako moduko mezu berri distirantak bihurtzeko abilezia.
Azpititulu gisa Epigramak eta eglogak aipatzen da, eta aurreneko unetik abisu ematen du molde klasikoetan emana dela barruko jarduna. Esan dezagun epigrama jatorri grekoko molde poetikoa dela, gero literaturaren historian hainbat tradiziotan erabilia: labur-laburra, gai askotarikoa izan daiteke, baina, sarri, satira eta asmamen-zorroztasuna lantzen du (ziri-poemak); izan gizartea kritikatzeko, izan literatur lehiak edo erresumin pertsonalak garbitzeko, izan propaganda egiteko. Egloga, berriz, jatorri klasikoko poema laburra da, elkarrizketa tajuzkoa askotan, gehienetan artzain idealen arteko maitasun solasaldia; hori ere tradiziozkoa, tradizio askotan.
Liburuaren izenburuan, azken epigraman erabilitako hitz-joko bat jasotzen da: “Denak Arkadian bizi dira, eta harkadian ni”. Hitz-joko horretara bil daiteke, hala nahi izanez gero, liburuaren espiritua: Arkadia klasikoa (gure tradizioko utopiarik zaharrenetakoa) norberaren harkadiarekin aurrez aurre (harkaitza, harkaiztia, Maiakovskik suizidatu aurretik lagatako azkeneko oharreko zentzuan, beharbada: “Maitasunaren txalupa eguneroko bizimoduaren kontra lehertu da”). Nolanahi ere, liburu atarian ezarritako Yeatsen aipamenak poetaren abiapuntuaren garaikidetasuna azaltzen du: “The woods of Arcady are dead”.
Baina izenburuak berak, beste giltzarri bat ere ematen digu: “eta harkadian ni” horri, egia da, sasipoeta irakurri urriaren kexu existentzial oinarrigabearen usaina har diezaioke norbaitek; baina, utikan, urruti dago Erroren liburua horretatik. Tradizioarekiko literatur jolasak eta, batez ere, umore eta ironia dosi eskuzabal batek altxatzen ditu pertsonaia poetikoaren poz eta negarrak irakurlearekin partekatzeko moduko mailara.
(Ezin) maitasuna da gai nagusia, baina ez bakarra, inondik inora. Alor literarioaren ingurukoak ez dira gutxi, eta gure inguru soziopolitikoa ere ez du bazter uzten: “Preso egotearen txarrena preso esnatzea da”, “Gurasoek ez dute eskura ni irakurtzea”. Aipamenetan, eskutik helduta ikusiko ditugu Oscar Wilde eta Joseba Sarrionandia, Arthur Rimbaud eta Horazio; euskal literatura herrikoi zein kultoa eta klasikoa zein nazioartekoa. Poeta abisatuak ederki baitaki zertan ari den: “Oro errana da […], baina ez nik”.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez