« Zu eta ni, hura eta bera; bitasuna baikara, bi bederen | Nobela bat tesela »
Irautera / Castillo Suarez / Elkar, 2019
Bakardadeaz Javier Rojo / El Diario Vasco, 2019-05-18
Castillo Suarezen poesiak erakusten digu testu poetiko baten atzean dagoen lanketak ez duela zertan mezua ilundu: izan ere, egilearen eta irakurleen arteko komunikazioa eta testuak estetikaren aldetik jasoak izatea bat baitira Nafarroako poeta honek plazaratzen dituen lanetan. Bere azken poema liburua agertu berria da eta “Irautera” du izenburu. Bertan eskaintzen dena gehiegi sinplifikatuz, amodiozko poesian kokatu daiteke idazlana, baina azpimarratu behar da halako sailkapena sinplifikazioaren ondorio baino ez dela. Bai, amodioaz hitz egiten da, baina topiko erromantikoak alde batera utzita. Eta amodioari loturik, ia triangelu bat osatuz, gorputzaz eta bakardadeaz ere hitz egiten zaigu. Poema hauetan agertzen den moduan, maitasuna subjektua bakardadetik babesten duen sentimendua da. Bakardade esentzialean mugitzen da gizakia eta horrek sortzen duen mina leuntzeko, besteekiko zubiak eraikitzeko, maitasuna agertzen zaigu. Edonola ere gizakiak ez dio norbanakoa izateari uzten, subjektua ez baita amodioak sortu dezakeen alienazioan deuseztatuta geratzen. Amodioa, dena dela, sentimendua baino jarduera da. Horregatik ezinbestez agertzen da sexuan gorpuztasunarekin erlazionatuta.
Bestalde, maitasunaren agerraldia momentuetan neurtzen da, momentu soltez eginda baitago, haren iraupena ia-ia ilusioaren mailan geratzen delarik. Eta honek ondorio paradoxiko batera eramaten du poesia honetan agertzen dena: amodioaren izaeran bertan dago bere amaiera, eta bukatzen denean, amodioa oroitzapen bihurtzen denean, bere osotasunera heltzen da. Gizakia bakartasunera kondenatuta egonda, amodiozko momentuak etenaldi laburren parekoak dira. Castillo Suarezek bere poesian ez du komunikazio zuzena baztertzen, eta alde horretatik begiratuta, itxuraz erraz eta arazorik gabe irakurtzen eta ulertzen den poesia egiten du. Liburu honek erreferentzia mundu argi bat erakusten du, basoa, eta erreferentzia mundu horretan elurraren presentzia nabarmena da. Bi elementu horiek, baina, sinboloaren indarrarekin zedarritzen dituzte beste elementu guztiak. Lehen esan bezala, liburua, itxuraz, amodioaz ari da, benetako gaia bakardadea da, ordea.
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Joxe Aldasoro
Lanbroa
Pello Lizarralde
Mikel Asurmendi
Sorginak, emaginak eta erizainak
Barbara Ehrenreich / Deirdre English
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Mikel Asurmendi
Gerezi-denbora
Montserrat Roig
Amaia Alvarez Uria
Presbiziak lagundu omen digu
Edu Zelaieta
Mikel Asurmendi
Itsaso amniotikoa
Oihane Jaka
Aitor Francos
Itzulpena-Traducción
Angel Erro
Jon Jimenez
Itzulpena-Traducción
Angel Erro
Asier Urkiza
Maitasuna eta dirua, sexua eta heriotza
Mckenzie Wark
Nagore Fernandez
Fiesta: Eguzkia jaikitzen da
Ernest Hemingway
Aritz Galarraga
Biharraren hegietan
Maddi Sarasua Laskarai
Maddi Galdos Areta
Gaueko azken expressoa
Eneko Aizpurua
Aiora Sampedro
Aingeruak eta neskameak
June Fernandez
Ibon Egaña