« Ifrentzuak | Humanoa bezain politikoa »
Zuloa / Xabier Gantzarain / Elkar, 2018
Artearen memoria historikoa Hasier Rekondo / Deia, 2018-11-10
Xabier Gantzarain (Azkoitia, 1975) arte-kritikari legez ezaguna izan arren arte-kritikari bati suposatu lekizkiokeen pentsamendu-eremuetatik at barreiatzen da haren pentsamendua. Horren lekuko dugu Tene Mujika beka lortu zuen Zuloa (Elkar, 2018) saiakera hau. “Horretarako ere behar dugu artea, ikusten hasteko, begiekin pentsatzeko, eguneroko zurrunbiloak dena ez dezan abailan eraman… zeure barrua begiratzeko”.
Zein da artearen funtzioa? Zergatik behar du izan funtzio bat? Zer da artea? Zer erlazio du errealitatearekin? Nola pentsatu begiekin? Egoera sozio-politikoak zer zubi eraiki ohi du artearekin? Gantzarainen aburuz, artea zerbait bada, errealitateari heldu ahal izateko mapa bat da. Eta gauza guztien gainetik “artea ez da fikzioa”, fikzio gisa saldu nahi izan diguten arren.
Gantzairainek 23 artelanen gaineko saiakera ondu ditu molde txikian, eskertzekoa den irakurlearekiko hurbiltasunaz baina konplexutasuna galdu barik. “Ez dakit ezer filosofiaz” aitortu arren, argiro erakusten du gure historia hurbila aztertu ahal izateko filosofia, norberaren filosofia, behar beharrezkoa dela. Bestela, artifizio hutsalean geratu gaitezke. Artelanon disekzioan, testigantza pertsonalak izango du pisurik handiena, auto-fikzioaren garaiotan auto-saiakera bat dela esan liteke Gantzarainena. Beste era batera esanda, gizartearen dimentsio historikoa bere kronika pertsonala baliatuz deskribatzen du. Alta, Gantzarainek ez du alboratuko, artearen azterketa akademikoagoa.
Badira liburuan azterketa gogoangarriak. Bat aipatzearren, Jose Luis Zumetaren Gernikarekiko hurbilketa liburuaren lortuenetakoa begitandu zait. “Gernika aipatzea, Aurelio Arteta ikustea da, Mexiko Hiriko Coyoacanen, tranbia istripuan hila, erbestean, gobernu frankistak Julian Zugazagoitia fusilatu eta hurrengo egunean, 1940ko azaroaren 10ean.” Gantzarainen luma zehatza bezain epatantea da. Zumetaz gain, besteak beste, Amable Arias, Itziar Okariz, Mikel Telleria, Nora Aurrekoetxea eta Laura Ruiz, Erlea Maneros… Inposatu diguten memoria ofizialari mozorroa kentzeko grinak eta artea errealitate-soziopolitikoaren sustraiekin azaltzeko bulkadak, gai totemiko bat jorratzera darama azkoitiarra: ETAren arma uztearen ondoren sortu gatazka ezaren “paradisua” desmuntatzeko premia latza. “Eta egunero etxean lehertzen zaigun bonba semiotikoa da ETB”.
Aipatu beharrean nago zalantzagarria iruditu zaidala liburuari eman diseinu-trataera non azterketa-xede diren argazkiak erdigunean kokatzen baitiren, irizpide estetikoak eta irakurlearen praktikotasuna ez dira behar moduan zaindu. Zehetasun teknikoak gorabehera, Gantzarainek urteko libururik onenetako bat idatzi du, generoen mugez harago. Euskal Herriaren historiaren gaineko diagnosia kalitatezko kazetaritzaren bidez eskainiz: saldu nahi izan diguten ongizate-turistiko-kapitalista-eraldatzaile-moderno horren zirrikituak nabarmen uzten ditu agerian. Liburuan aipatu Susan Sontagek memoria kolektiborik ez dela ohartarazi zigun arren, memoria pertsonalak benetako dimentsio historikoa eraiki dezakeela egiaztatu du Gantzarainek, arte erreala eta memoria bidaide.
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez
Hezur berriak
Ane Labaka Mayoz
Paloma Rodriguez-Miñambres
Simulakro bat
Leire Ugadi
Mikel Asurmendi
Ezinezkoaren alde
Iñigo Martinez Peña
Mikel Asurmendi
Haize beltza
Amaiur Epher
Asier Urkiza
31 ipuin
Anton Txekhov
Aritz Galarraga
Odolaren matxinadak
Miren Guilló
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren Elizegi
Joxe Aldasoro
Zero
Aitor Zuberogoitia
Amaia Alvarez Uria
Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga
Aiora Sampedro