kritiken hemeroteka

8.496 kritika

« | »

Ospa / Juan Luis Zabala / Susa, 2017

Ospa! Ramon Etxezarreta / Uztarria, 2017-05

Juan Luis Zabala idazle azkoitiarrak bere hamaikagarren narrazio liburua, Ospa, eman du argitara Susan. Hamaikagarrena eta oraindik, irakurri diogunaren arabera, idazteke dauka bere ipuinik onena. Nolakoa izango ote? Nortasun bitxiko idazlea Juan Luis, euskal literaturan, peontza lan eskergan nekea pilatu eta pilatu aritu behar izan duen autoretzat daukat.

Gaurko munduan idaztea beste baliabiderik ez duen idazlearen tragedia txiki bezain garrantzizkoak bizi duen gizona dela esango nuke. Ez dirudi aitapontekotza literario jakinik duenik, ez du landu ikus-etzunezkoetan, paradoxikoki, ia ezinbesteko bilakatu den presentziarik. Euskararen orean nagusi, eta ia bakar, den itzal politikoa islatzen badu ere ez du organikotasunik aireratu, ez eta kukurruku edo irrintzi oportunistarik jo. Belaunaldiak abiatu zuen idazle, eta ofizioak idazletu du. Esan nahi dut bere literaturak egile sona handikoen lanen adinako diztira edo gehiago baduela, baina bere izena eta tituluak ez ditugula kandeletan ikusten. Bitartean peontzan gogor, luze eta eskergabe aritu behar izan du. Euskal kultura eta literaturaren jarraipen periodistiko urtetakoa egin du, ahitu den arte.

Gezur gehiegi

Kultur kazetaritzari, kazetaritzari, uko egin dio, dimititu egin du, ulertzekoa. Eta literatura dimisionarioari, klaudikazioaren literaturari edo, nola esan, sinesgogortasunaren literaturari ekin dio. Aurreko nobelan, Euskal Herri errealera etorriz bezala, Radio Marcara igaro zen kultur kritikaren mundutik. Oraingo ipuinetan ere desarteari, berea dela uste dut hitza, seta handiz ekiten dio. Miserien mundu bonetan, miseria besterik ez ote? Iraupenerako zinismoa jan eta edanez elikatzeari ekin ote dion nago.

Gezur gehiegi ikusi eta irentsi duenaren adierazpide den literaturari ekin dio autofikzioaren harira autokritikan abiatuz edo autokritika herabea furian dagoen autofikzioz estaliz. Ulertzen dizkiot motiboak, oka egiterainoko kultur betekada. Azken finean, kritikarik ezaren, kortesiarik ere ezaren, biktima da, egungo idazle guztiak bezala. Salbatzen direnak merkatuak salbatzen ditu eta inork ez dakigu noren mesedetan.

Atsekabe horretan artea suntsitzeko ekinaldi bat baino gehiago narratzen ditu, kultura garaikidearen metafora ezabatzeko saioak. Zer arraiogatik suntsitu behar da Chillida?

Gezur gehiegi aguantatu du Zabalak inguruan, isiltasun gezurti handi bat, ia ito duena. Garai berriotan hartu duen bidean igeri nora egingo duen ez dakigu oraindik. Ez dakigun bezala bere ihesi hori kultur giro orotatik abiatu duen, bai ziurrenik, edo hain ondo ezagutzen duen eta zorrozki jarraitu duen euskal kulturatik. Ospa edozein kasutan.

Azken kritikak

Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart

Gorka Bereziartua Mitxelena

Ez-izan
Jon K. Sanchez

Aiora Sampedro

Pleibak
Miren Amuriza

Jon Jimenez

Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien

Asier Urkiza

Oroi garen oro
Beatriz Chivite

Nagore Fernandez

Jakintzaren arbola
Pio Baroja

Aritz Galarraga

Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi

Hasier Rekondo

Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga

Mikel Asurmendi

Baden Verboten
Iker Aranberri

Paloma Rodriguez-Miñambres

Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi

Mikel Asurmendi

Dolu-egunerokoa
Roland Barthes

Asier Urkiza

Guardasol gorria
Lutxo Egia

Nagore Fernandez

Zero
Aitor Zuberogoitia

Jon Jimenez

Artxiboa

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

2024(e)ko ekaina

Hedabideak