« Ospa! | Bahiketa absurdoa »
Ospa / Juan Luis Zabala / Susa, 2017
Ezinezko ihesa Javier Rojo / El Correo, 2017-05-06
Literatur urtearen hasierak argitalpen kontua pixka bat motel dabilelako inpresioa utzi dit orain arte. Eskerrak nahiko bare mugitzen ari den ekoizpen honetan, noizean behin, lan interesgarriak agertzen direla, Juan Luis Zabalak argitara eman duen “Ospa” narrazio liburu hau lekuko. Juan Luis Zabala kultura-kazetari eta idazleak hogeita hiru kontakizun biltzen ditu liburu honetan, hogeita hiru kontakizun, denborak aurrera jotzean sortzen den desengainua azaltzeko. Narrazio hauetan agertzen diren pertsonaia nagusiek askotan ikusten dute nola bizitza beren inguruan gertatzen ari den. Besteek bizi izandakoaren lekuko dira pertsonaia horiek, bizitza beraiei ez baizik-eta besteei gertatuko balitzaie bezala.
Pertsonaiak askotan kazetariak edota idazleak dira, eta beraien bizitzeko moduak besteek egindakoa kontatzea baino ez dirudi. Orainaldi etsigarrian kokatuta, pertsonaiak aspaldiko oroitzapenekin konformatu behar dute, eta hauek aurkezten direnean ez dirudite oso zirraragarri. Izan ere, bizitza haurtzaroan hasten den amildegiratze moduko bat da. Pertsonaiak agian ezkonduta egongo dira, eta familia harreman orekatsuak dituztela irudikatzen dute, baina beraien izaeran bakardadearen presentzia da nagusi. Besteetan, protagonistak arte munduan ari dira, eta beraien obretan gauzatu nahi dute beren izaera hori, arte lanak sortzea benetako bizitza baten ordezkoa bezala aurkeztuz.
Jarrera honekin batera Zabalaren narrazioetan nabarmentzen den bigarren planteamendua ihesaldiaren ezintasuna da. Sorgin gurpil batean kateatuta, pertsonaiak ezinbestean halako bizimodua eramatera kondenatuta daude eta ihesaldian saiatzen direnean ere, amilduta dauden ohikeriatik aldentzeko egiten dituzten ahalegin guztiak alferrikakoak dira. Ihesaldi txikiekin konformatu behar izaten dute, edota ihesaldiaren simulakroarekin. Alde honetatik begiratuta, esanguratsua da oso txirrindularien presentzia. Askotan pertsonaiak bizikleta baten gainean nora ezean dabiltzanean baino ez baitira aske sentitzen.
Gaztaroa atzean utzi duen gizakiaren mugak, eta honekin batera, etsipena azaltzen duen narrazio bilduma bikaina eskaini digu Juan Luis Zabalak.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez