susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Haien, zuen, gure trintxeratik | Paradisuaz »

Feriatzaileak / Patxi Larrion / Susa, 2016

Pikaro modernoak Javier Rojo / El Correo, 2016-10-29

Patxi Larrionek argitara eman duen lehenengo nobelari buruz, argumentuaren aldetik abiapuntu orijinala duela esan daiteke behintzat. 60ko hamarkadaren bukaera aldean “Patton” filmerako eszena batzuk filmatzeko Nafarroa hautatu zuten ekoizleek, eta egun horietan gertatutako joan-etorrien inguruan moldatzen da “Feriatzaileak” izenburuko nobela honetan kontatzen den istorioa. Izan ere, II. Mundu Gerran kokatutako filmean Espainiako Armadak laguntza logistikoa eskaini zuen, eta horretarako soldadutzan alferezgai moduan aritzen ziren bi soldaduk (Martinek eta Luisek) aukera izan zuten amerikanoekin lan egiteko Espainiako Armadaren eta filmaren ekoizleen arteko lotura moduan. Postu hori aprobetxatuta, bi gazteek ikusi zuten negozio bereziak egin zitzaketela. Pikaro modernoak izango balira bezala, iruzur eginez dirua lortu lezakete eta horretan lehiatu ziren gazteak, hainbat plan antolatuz. Esandakoa, argumentuaren abiapuntua behintzat orijinala da.

Argumentuaren garapenean, ordea, arazoren bat planteatzen dela iruditzen zait. Lehengo eta behin, aipagarria da idazleak elipsirako duen joera. Momentu batzuetan pertsonaiek zer gertatuko den badakitela ematen du; narratzailea ere, jakina, horren jakitun da. Baina irakurleari informazioa ezkutatzen zaiola dirudi, suspensea lortu nahirik agian. Informazioa ezkutatuz, bestalde, batzuetan oso rokanboleskoak diruditen plangintzei buruzko datu zehatzak ematea saihesten da. Honez gain, soldadu horiek (ez ahaztu alferezgai moduan bada ere, soldadutzan ari diren bi gazte direla) beraien neurrirako handiegiak diren saltsetan sartzen ari direla ematen du, eta hala ere, edonor engainatzeko abildadea erakusten dute erraztasun osoarekin. Filmazioan parte hartzen duen amerikanoren baten jarrera bereziak ere azpimarratzen du argumentuaren garapena batzuetan behartuegia dagoela.

Edonola ere, irakurleak kontu hauei kasu handirik egiten ez badie, idazlan gau guztiz interesgarria aurkituko du, batez ere, idazleak idazkera zaintzeko berebiziko ahalegina egin baitu. Elipsiaren balore estilistikoez gain, hiztegia hautatzeko idazleak jarri duen arretak horrek frogak eskaintzen ditu.