« Ezkutuko trama | Herri (h)egietan gora, zu-han-d’or-eta-n, i-he-s-i-e-ta-n »
Linbotarrak / Asier Serrano / Pamiela, 2016
Ametsak difuminatzean Javier Rojo / El Diario Vasco, 2016-08-27
Asier Serranok idatzitako “Linbotarrak” izenburuko poema liburura hurbiltzen den irakurleak jasotzen duen lehenengo inpresioan irudien indarra nabarmenduko da. Izan ere, poema hauek eraikitzean irudietan oinarritzen den surrealismoak funtsezko garrantzia du. Egia esan, gehienetan ez da muturreko surrealismoa, ahalegin txiki bat eginda irakurleak oraindik ere nabaritu baitezake irudiak lotzen dituzten harietan gutxieneko logika baten hazia. Agian ez ditu beren osotasunean ulertuko hari horien nondik-norakoak, baina gutxienez esperientzia pertsonalaren ondoriozkoak direla ohartuko da. Esperientzia pertsonal zehatz hori zein den, noski, ezin izango du jakin. Honek guztiak liburuari tonu bat ematen dio, lausoa, zehaztugabea. Eta tonu honek bat egiten du, nire ustez, bertan adierazten denarekin, izenburuan agertzen den hitzetik hasita gizakia bi munduren artean kokatuta dagoela azaltzen baita, zehaztu gabeko lurraldean. Gizakiak linbotarrak dira, zerurako baitira baina oraindik bidean daudelarik. Poemetan agertzen diren erreferentziek gizakien ohiko esperientziak dituzte ardatz. Baina lehen aipatutako surrealismo horri esker ohiko esperientzia hori nolabait distortsionatuta agertzen zaigu eta ohikotasunean oinarritzen diren egoerak zehaztugabetasunera hedatzen dira, esperientziaren mugak zabaltzen direlarik. Eta hori gertatzen den bitartean, jarrera batek indarra hartzen duela ikusten dugu, zeren, ironia lagun, poemetan desengainuaz hitz egiten baitzaigu, errealitateak sortzen duen desengainuaz. Gauza jakina da ilusioen garaia atzean gelditzen denean ilusio horietan amestutakoa eta errealitateak erakutsitakoa kontrajartzen direla. Kontrajarpen honetan errealitatearen egoskortasuna agertzen zaigu, hau da, ilusioen garaian irudikatua ez datorrela bat gero errealitatean agertzen denarekin. Eta handik desengainua. Eta egoera honetan gizakiak bizitzari zentzua ideia handietan bilatu beharrean (horien guztien porrota erakusten baitu errealitateak), gauza txikietan, pertsonaletan, aurkitu beharko du. Gizaki modernoaren etsipena islatzen jakin du liburu honek, Xabier Lete III. Poesia Saria irabazi duenak.
Monogamoak
Iñigo Astiz
Paloma Rodriguez-Miñambres
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Joxe Aldasoro
Lanbroa
Pello Lizarralde
Mikel Asurmendi
Sorginak, emaginak eta erizainak
Barbara Ehrenreich / Deirdre English
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Mikel Asurmendi
Gerezi-denbora
Montserrat Roig
Amaia Alvarez Uria
Presbiziak lagundu omen digu
Edu Zelaieta
Mikel Asurmendi
Itsaso amniotikoa
Oihane Jaka
Aitor Francos
Itzulpena-Traducción
Angel Erro
Jon Jimenez
Itzulpena-Traducción
Angel Erro
Asier Urkiza
Maitasuna eta dirua, sexua eta heriotza
Mckenzie Wark
Nagore Fernandez
Fiesta: Eguzkia jaikitzen da
Ernest Hemingway
Aritz Galarraga
Biharraren hegietan
Maddi Sarasua Laskarai
Maddi Galdos Areta
Gaueko azken expressoa
Eneko Aizpurua
Aiora Sampedro