« Heroinak odolean | Desliluraz »
Gauzak ez ziren sekula berdinak izango / Iñaki Irasizabal / Elkar, 2016
Itxuraren atzean Javier Rojo / El Correo, 2016-06-25
Iñaki Irasizabalek “Gauzak ez ziren sekula berdinak izango” izenburuko nobela labur honen abiapuntuan oso gai gordina hautatu du. Izan ere, argumentuaren hasieran pederastia kasu batzuk kokatzen dira. Gai serioa, hortaz, liburuan kontatzen diren gorabeheren hasieran. Edonola ere, istorioaren justifikazio moduan halako kontuak agertzen direlarik, gai hauek berehala pasatzen dira bigarren plano batera, pederastiaren kasu horiek beste istorio bat garatzeko markoa baino ez baitute eskaintzen. Idazleak gustukoak ditu nobela beltzen parametroetan mugitzen diren kontakizunak. Eta horren eragina nabarmena da idazlan honetan ere, pederastiaren kontua nobela beltza balitz bezala garatu nahi duela ematen baitu. Halako nobelagintzan topiko moduan funtzionatu ohi du planteamendu honek: itxurazko egoera orekatu batek (askotan aberastasun edo boterearekin erlazionatuta dagoen egoerak) bere atzean usteldura besterik ez du ezkutatzen. Kasu honetan egoera orekatua familiarekin erlazionatuta dago. Ohiko familia bat, nabarmentzen duen berezitasunik ez duena (hain topikoa da, hain topikoa da), zipriztinduta geratuko da pederastia kasu horiekin, izan ere, erasotzailearen laguna baita aita. Horren ondorioz, abusuak jasandako mutiko baten aitak mendekua bilatuko du, familia horren kontra arituz.
Puntu honetan Irasizabalen nobelak norabidea aldatzen duela dirudi eta pederastiaren kontua ia-ia ahaztuta eta nobela beltzaren parametroak ere alde batera utzita, idazlana nerabeen abentura moduan aurkezten da, mendekuari beste mendeku batekin erantzuten zaiolarik. Eta planteamenduan bilakaera hau ematen denean, nago sinesgarritasuna ere poliki-poliki bazterrean geratzen dela. Gai serio eta gordin batekin hasi da liburua, eta horrek kontakizunari aukera asko eskaintzen zizkion, baina topikoetara lerratzen da. Gizarteari buruzko kritika gogorra egin liteke baina idazleak abenturatxoaren bideak hautatu ditu, halako moduan non abiapuntuan gertatutako tragedia ere ahaztu egiten baita, amaierara arte…
Planteamendu honekin ematen du modako amutzat erabili duela idazleak hasierako pederastia kasua, irakurlearen arreta erakartzeko asmoz.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez