kritiken hemeroteka

8.528 kritika

« | »

Txanpaina, mesedez / Oier Santos / Erein, 2015

Ekoterroristak Javier Rojo / El Diario Vasco, 2015-08-14

Oier Santosen bigarren nobela da “Txanpaina, mesedez”. Intrigazko istorio bat kontatzen da bertan, polizia-nobelagintzatik hurbil dagoena. Argumentuaren abiapuntua hauxe da: ETA desagertu ondoko Euskal Herrian, ekologiaren alde aritzen dela dioen talde terrorista berria sortu da; talde hau energia-azpiegiturekin zerikusia duten toki estrategikoetan bonbak jartzen hasi da eta Ertzaintza haren atzetik dabil. Planteamendu moduan ideia interesgarria da, ekologia identitate postnazionalen zutabeetako bat den aldetik. Beste aldetik, Ertzainak aurrera daraman ikerketa honekin batera istorio erromantiko baten kontaera ere tartekatzen zaigu. Nobelan bi hari narratiboak paraleloan mugitzen dira, azkenean bat egiten duten arte. Ikerketa hori aurrera daraman pertsonaia ertzain-burua da, beraz, puntu honetan idazlan hau euskaraz ohikoa denetik pixka bat aldentzen dela dirudi, euskal literaturan ikertzaileek normalean ez baitute segurtasun-indarrekin zerikusirik. Eta ikerketa aurrera eramaten den neurrian ez dira pertsonaiaren arazo pertsonalak ere ahazten. Ez da, beraz, alor bakar batean mugitzen den pertsonaia.

Honelako nobela batek, errealismoaren parametroetan kokatutako intrigazko istorioa kontatzen duen idazlan batek, sinesgarria izan behar du oso, funtzionatuko badu. Ezagutzen dugun munduan gertatzen denarekin parekatuta ez da kontraesan nabarmenik agertu behar. Eta sinesgarritasunean iruditzen zait huts egiten duela liburu honek. Hainbat alorretan nabari daiteke errealitatearekiko desegokitasuna. Hasteko, talde terrorista berriak planteatzen dituen ekintzetan eta handik atera nahi dituen emaitzetan, ekologiaren aldeko jarrera aldarrikatzen duelarik, bonbak jartzean kalte ekologiko handiagoa sortu nahi duela dirudi-eta. Ertzaintzaren barne funtzionamendua (besteak beste, ertzain-buruaren jokaeran ez dago jakiterik komisario arrunta den edo sailburuaren parean dagoen) eta ertzainen eta kazetarien arteko harremanak ere ez dira oso sinesgarriak…

Hainbat eta hainbat xehetasun aipa litezke, non errealitatearen ilusioa apurtzen den. Agian idazlan hau gazte literaturaren artean kokatu beharko litzateke, zeren inpresio baitut irakurlea zenbat eta helduagoa izan (beraz, zenbat eta gehiago jakin errealitateaz) orduan eta sinesgaitzagoa irudituko zaiola istorio itxuraz errealista hau.

Azken kritikak

Izena eta izana
Jon Gerediaga

Asier Urkiza

Amok
Stefan Zweig

Nagore Fernandez

Auzo madarikatua
Felix Urabayen

Jon Jimenez

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Amaia Alvarez Uria

Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga

Joxe Aldasoro

Bisita
Mikel Pagadi

Mikel Asurmendi

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Asier Urkiza

Eresia
Goiatz Labandibar

Nagore Fernandez

Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu

Paloma Rodriguez-Miñambres

Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren

Mikel Asurmendi

Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain

Jon Jimenez

Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide

Paloma Rodriguez-Miñambres

Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga

Mikel Asurmendi

Artxiboa

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

Hedabideak