« Txakur ingelesak | Poirot-en atzetik »

Zer barkaturik ez / Alberto Ladron Arana / Elkar, 2011

Suspensearen karrikak Juan Ramon Makuso / El Diario Vasco, 2011-09-23

Zure hiriko karriketan barrena zabiltza irakurle, eta agian ez duzu pentsatzen une horretan zure ustez bakarrik fikzioan gertatzen diren gertakariak, hor bertan, gauzatzen ari direla. Alberto Ladron Aranak bere seigarren eleberria idatzi du, Zer barkaturik ez, eta jada esan daiteke, euskal literaturako polizi eleberrien espezialista dela. Beste behin thriller bat idatzi du, eta beste koska bat igo duela esango dut. Aurreko beste liburuekin alderatuta, esan daiteke, idazle sendoago baten aurrean gaudela, bai historia, bai literatura genero honek eskatzen duen bizitasuna eta suspenseak, hobeto landuta daude. Historiak hainbat elementu ditu. Alde batetik protagonista den Mikel Izu. Protagonistan esan daiteke egileak hustu dituela bere barruak, halako sintonia bat agertuz, maitasunezko erlazio bat ia-ia eskainiz. Protagonista hau kontakizunaren traman buru belarri sartzen da ia oharkabean. Bere anaia Julenen bizitzetik hainbat urte urrunduta bizi eta gero, honekin lotuta dagoen gertakari batekin korapilatzen da. Kontakizunak bizi-bizian eramaten du beste protagonistarengana, Lucía neska andaluziarra. Lucíak osatzen du kontakizunaren beste zutabe nagusietako bat, berak sartzen duelako irakurlea beste zirrikitu batetik, II. Mundu Gerrako garaikoa hain zuzen, mugaldean gertaturiko pasadizo batean oinarritutakoa. Eta hemen esan behar da idazleak, ongi baliatu dituela istorioen uztarketak, eleberriari elementu berriak ederki eskaintzen baitio. Azpimarratu behar dut ere irakurlearentzat oso erritmo bizia eskaintzen diola eleberri poliziako honek, eta hau suspensearen mesederako da. Ladron Aranak, irakurleen artean, beste behin, bere arreta piztea lortuko du.