« Tribuaren mintzoa | Itzulerak eta antzekoak »

Norbait dabil sute-eskaileran / Harkaitz Cano / Susa, 2001

Norbait dabil sute-eskaileran Alonso Egiguren / Aizu!, 2002-04

Istorioa: hiru poema sorta ditu lasartearraren bigarren poema liburu honek: lehendabizikoan, Sismografian, eguneroko gauza nimiñoei erreparatuta ateratako kontraesanen deskribapena dugu. Bigarrenean, Sute-eskaileretan bizi direnak, miresten dituen artista eta pertsonaiei egin nahi izan die Canok bere omenalditxoa; eta azkenik, Brooklynerako hirugarren irteera zatiko poemak New Yorkeko bere egonaldian idatzitakoak dira eta hango bizimoduari buruzkoak agertzen zaizkigu.

Emaitza: poesian jantzita ez gaudenontzat eskas samarra izan daiteke lehendabiziko irakurtaldia; are gehiago egilearen sentimenduen agertoki baino ezkutalekua denean topatzen duguna. Halere, gozatzeko moduko halako zati asko ditu eta bigarrenean harrapatutako zenbait lerro, edo hirugarrenean…

Pasarte bat: asko daude, gure ustez, nabarmentzeko modukoak, bat aukeratzeagatik hurrena hartuko genuke: Ez da gure errua / guk beti maite dugu pertsona bera / gorputz ezberdinetan izan arren / Baina maite dugun jendea aldatu egiten da.

Aipagarria: liburuaren aurkezpena egin zuenean egileak botatako hitzak gogoratu nahi ditugu, poesia liburua izanik hurrena bota baitzuen: “Hauek poemak dira. Batzuek funtzionatzen dute eta beste batzuek ez. Garantia bat bada nahi duzuna, erosi telebista”.