susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Zaldun bakartia soslaiz | Oroimenak oroimen, penarik pena, bizitzak aitzina jarraitzen du »

Lagun izoztua / Joseba Sarrionandia / Elkar, 2001

Tribuaren mintzoa Javier Rojo / El Correo, 2002-03-27

“Lagun izoztua” Joseba Sarrionandiak helduentzat idazten duen lehenengo nobelaren izenburua da. Nikaraguan errefuxiatuta dagoen Goio izeneko pertsonaia da protagonista, gaixotasun bitxi batek jota mutu gelditu dena, izoztuta bezala. Abiapuntu honekin eleberrian pertsonaia honen hiru garai kontatzen dira (gaztaroko urte bat, sendatze prozesua, eta sendatu ondoren egingo duen bidaia). Aipagarriak dira hiru hari narratibo horiek bereizteko egin diren ahaleginak, zeren hari bakoitza pertsona narratzaile desberdin batek aditz-denbora desberdin batean kontatzen baitu.

Aipagarria, baita ere, osagai gehienen sinbolizaziorako joera. Narratibaren ikuspuntutik, beraz, nobela baliotsu eta aberatsa da. Honez gain, euskalduntasunaren gaia ere jorratu nahi du idazleak. Errefuxiatuak, eta sinekdokez euskaldunak, tribu bat osatuko balute bezala aurkeztuta daude. Eta tribuek ohi duten bezala, totem bat daukate: inoz existitu ez den aberri urrun bat, geografiaz ez baina sentimenduz eta nostalgiaz osatua, tragikoa. Eta tabu bat: aberri tragijo honetan ETA-k duen partea, zeren pertsonaiak errefuxiatuak izatera eraman dituzten gertaerez ezertxo ere ez baita aipatzen. Nobela honetan kontatzen dena bezain garrantzitsua da isilpean gorde nahi dena.