« Galapagoak jotako ardiak | Belar txarrak »

Suminaren estrategia / Fernando Morillo / Elkar, 2008

Suminaren estrategia M. Egimendi / Aizu!, 2008-09

Estrategia, probabilitate kontuak, bi joko eta intriga, hasiera-hasieratik bukaeraraino. Morilloren eleberri honen protagonista Aimar Goikoetxea da, industria-ingeniaria eta esperimentu psikologiko errealak egiten dituen antropologoa. Inguruari “oso bestela” erreparatzeko dohaina du Aimarrek eta horregatik eskatzen dio Flora Urbina andreak “errealitatea tolestea, manipulatzea”. Eskaera jolas-aukera da protagonistarentzat, gorroto duen ohikeria eta monotoniari tu egiteko. Proposamena onartzea erabakitzen duenean hasten da eleberri labur hau (arratsalde batean irakurtzen da, laburra delako eta misterioa argitu eta korapiloa askatzeko gogoa sortzen zaiolako irakurleari).

Misterioa neska batek sortzen du, eta istorioa nahikotxo katramilatzen da hari buruzko datuak ezagutu ahala, baina irakurleak ez bezala, Aimarrek nahiko erraz, agian errazegi, igartzen du zer gertatzen ari den, neskak erabilitako estrategia miresten duelako. Eleberriaren bukaerak ustekabe bat baino gehiago eskaintzen dio irakurleari, arrapaladan.

Hizkuntzari dagokionez, “euskaldun zaharrek gozatzeko eta euskaldun berriek ondo ulertzeko moduko euskara” bilatu zuela aitortu du idazleak, eta bete-betean asmatu duela esan behar, lexiko errazaz gain, elkarrizketa arinez osatutako kontakizuna delako. Arratsalde entretenitu bat pasatzeko egokia.