« Dosiak eta plazeboa | Begirada kritiko etengabea »

Labirintoaren orduak / Amaia Iturbide / Erein, 2008

Labirintoaren orduak Goizalde Landabaso / Radio Euskadi, 2008-06-08

Idazlearen arabera poesia ahalik eta gauzarik gehien berbarik gutxienekin esatea da. “Ez altzairuzkoa / Ez harrizkoa / Ezta zurezkoa ere, / Urezkoa baino”. 9 berba dira horiek.

“Leteo ibaia hizki inprimatuetan, / Orrialdetik ihes egitean, / Nire baitan”. 9 berba.

“Usoa eta ekaitza / Gurutzatu egin dira: / Marmolaren urre tanta”. 9 berba.

Hiru olerki labur horiek dira Amaia Iturbidek liburu honetan agertutako laburrenak. Hirurek batera poema bakarra osa dezakete, baina hiru dira.

Poema laburrak, berba-jolasak, errimak eta definizio pertsonalak nahasten dira, uztartzen direla esan genezake.

Karotida: Biderik nagusiena, bide bakarra.

Zama: Begia bihotza eginik, kosta ahala kosta bizitza begian sostengatu beharra.

Urtebetetzeko argizaritxoak: Biziraupenaren seinaleak.

Grina: Pospolo kamikazea.

Horiexek dira gehien gustatu zaizkidan definizioak. Ekipajea azaltzen du, alegia, bizitza. Hiru momentu nagusi: hasieran, betazalak… bide erdian itzal antzerkiak… Amaieran, eskela.

Latza egiten da batzuetan Iturbideren berbak irakurtzea; hitz ederren atzean erasotzear dagoen zeraren bat balego.

Bosgarren poema liburua. Labirintoan galtzeko aitzakia.