susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Jakin nahi | Eguneroko gauza txikiak »

Lile / Peru Magdalena / Elkar, 2006

Lile Goizalde Landabaso / Radio Euskadi, 2008-03-02

“Zoragarria zen Lile. Heldu ginenetik hunkitu gintuen. Ipuin bateko pertsonaia iruditu zitzaigun hasieratik. Beti hegan zebilen, ezerk pisutsu bilakatu ezingo balu bezala. Gu ere hegalari sentitzen ginen bere alboan. Lile. Neska argala, pauso luzekoa, zapatila bigunduna, pisurik gabe paseatzen zen hiriaren zainetan”.

Lile lanak liluratu nau. Garrantzitsua da liburu bat zein aldartetan harrapatzen duzun. Eta onartzen diot gaztetasun punttua, eta onartzen dut iraganeko aditz lar dagoela, eta hori eta gehiago. Baina samurra da lana, euria hasi du eta gordetzeko gogoa ematen du. Eta ostentze gura horretan Lile aterpe bat da. Norbere bururako aterpe goxoa.

“Eskuetan lehertu zitzaidan batzuek / maitasuna deitzen duten hori. / Geroztik Nui bat naiz”.

Nork ez du bere burua Nui-enean irudikatu? “…eta baina dirauen artean betierekoa dela dirudi bizitzak”. Bizitza liburu hau balitz, liburu honetara mugatuko balitz, bizkorra eta gozagarria dela esango nuke; eta beharbada mingarritasun apurren bat izango luke, baina iheskorra, eta nostaljikoa.

Eta barregarria da Lilek hainbesteko espazio sentimentala betetzea, baina zoragarria ei zen Lile. Heldu zenetik hunkitu zituen…

Baina bada momentu bat gustatu zaidana bereziki… Lile asko dagoela esaten duen momentuan, “beno, baina hori beste Lile bat zen” azaltzen du egileak. Hainbeste dira norberaren barruan bizi daitezkeenak…