susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Idazle ahaztuaren kronika | Ekaitza eta larrosa »

Ez duk erraza, konpai / Koldo Izagirre / Susa, 1995

Kontraesanen lilura Xabier Mendiguren Elizegi / Argia, 1995-07-02

Modan dago gure artean Kuba: txorta merke eta exotikoaren bila doazenak, garai bateko misiolarien antzera iraultzaren fedea daramatenak, Juan Martin Elexpururen “Kuba triste dago” liburua, Eneko Olasagasti-Karlos Zabalaren “Maité” filmea. Koldo Izagirreren hau… ezin kexatuko zaigu Fidel.

Modak moda, kronika gisa jasotzen hasi eta nobela moduko bat izaten bukatu duen lan baten aurrean gaude: artea, eta honek arrisku handia hartzen du une edo gertaera jakin bati guztiz lotzen zaionean; izan ere, zirkunstantzia hori desagertzean esanahi guztia gal baitezake, eta artelanak iraupena nahi.

“Ez duk erraza, konpai!” liburua lekukotasun-emate bat da, bai, baina askoz gehiago ere bai: bere literatur dohainek gainditu egiten dute errealitate konplexu baten berri ematea eta solidaritate-ekintza.

Batetik, egilearen luma fin, dantzari, ñabarduraz betea aurkituko dugu testuan zehar: bestetik, Kubaren eta kubarren izaera nahasi, kontraste eta kontraesanduna ezin hobeki egokitzen zaio Koldo Izagirreren kontatzeko estiloari (edo alderantziz): ezer ez da ikusi batera dirudiena, denak du mila azpildura, azal baten azpian bestea alajaina.

Kubazaleek maiteko dute liburua; baita hitzaldi luzeetako bizardun handiaren miresleek ere: nik berriz, hitz juxtuetako bibotedun txipiaren maitasuna estimatu dizut gehien, haren prosa doi, bihurri eta ironikoa; eta honen bidez, neurri hatean, Kuba bera.