« Kultismoaren bidea | Asetzen ez duten ipuinak »
Begi-niniaren poemak / Juan Kruz Igerabide / Erein, 1992
Poesia ate joka Patxi Zubizarreta / Argia, 1993-01-10
Badu haikuak unibertsoarekiko halako ikuskera panteista eta irrazionala, halako haurtasun eta leuntasuna, halako laburtasun eta intentsitatea, lehen unetik bertatik liluratu, xaramelatu eta gatibatu egiten gaituena. Halaxe gertatu zitzaigun Igelan argitaratu “Lau bidaia” liburuan Matsuo Basho ezagutu genuenean, edota Sarriren “Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak” hartan zenbait haiku itzulirik irakurri genituenean. Mantra gozoa egin zitzaigun, arrunt erakargarria.
Eta haikuaren estetika berriro ere pausatu da euskal poesiaren ohantzean. Baina oraingo honetan ez izen arrotzen bidez, Juan Kruz Igerabideren bitartez baizik. Ohartarazi digute, hori bai, haur literatura dela berea, baina ez diegu sinetsi. Ez dago adinik, ez dago generorik, emozioa dago, samurtasuna: “Amonak leihoa ireki du;/ bi txori isilik, eta elurra:/ Ogiapurrak”.
Eta begirada liburu zoragarri honetatik egutegi berrira lerratu zaigu, eta Issaren haiku bat oroitu: “Nahi nuke bai,/ urtearen atarian/ haurtasunera itzultzea”.
Zahartzaroaren maparen bila
Arantxa Urretabizkaia
Irati Majuelo
Herioa Venezian
Thomas Mann
Aritz Galarraga
Azken batean
Lourdes Oñederra
Ibon Egaña
Goizuetako folkloreaz
Patziku Perurena
Mikel Asurmendi
Dena zulo bera zen
Eider Rodriguez
Asier Urkiza
Beste zerbait
Danele Sarriugarte
Nagore Fernandez
Akabo
Laura Mintegi
Amaia Alvarez Uria
Txillardegi hizkuntzalari
Markos Zapiain
Jon Jimenez
Ahanzturaren aingerua
Maja Haderlap
Paloma Rodriguez-Miñambres
Lakioa
Josu Goikoetxea
Mikel Asurmendi
Lur mortuak
Nuria Bendicho
Irati Majuelo
Hitz etena
Eustakio Mendizabal "Txikia"
Paul Beitia Ariznabarreta
Akabo
Laura Mintegi
Joxe Aldasoro
Patrizioak eta plebeioak
Kepa Altonaga
Paloma Rodriguez-Miñambres