« Kultismoaren bidea | Asetzen ez duten ipuinak »
Begi-niniaren poemak / Juan Kruz Igerabide / Erein, 1992
Poesia ate joka Patxi Zubizarreta / Argia, 1993-01-10
Badu haikuak unibertsoarekiko halako ikuskera panteista eta irrazionala, halako haurtasun eta leuntasuna, halako laburtasun eta intentsitatea, lehen unetik bertatik liluratu, xaramelatu eta gatibatu egiten gaituena. Halaxe gertatu zitzaigun Igelan argitaratu “Lau bidaia” liburuan Matsuo Basho ezagutu genuenean, edota Sarriren “Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak” hartan zenbait haiku itzulirik irakurri genituenean. Mantra gozoa egin zitzaigun, arrunt erakargarria.
Eta haikuaren estetika berriro ere pausatu da euskal poesiaren ohantzean. Baina oraingo honetan ez izen arrotzen bidez, Juan Kruz Igerabideren bitartez baizik. Ohartarazi digute, hori bai, haur literatura dela berea, baina ez diegu sinetsi. Ez dago adinik, ez dago generorik, emozioa dago, samurtasuna: “Amonak leihoa ireki du;/ bi txori isilik, eta elurra:/ Ogiapurrak”.
Eta begirada liburu zoragarri honetatik egutegi berrira lerratu zaigu, eta Issaren haiku bat oroitu: “Nahi nuke bai,/ urtearen atarian/ haurtasunera itzultzea”.
Izena eta izana
Jon Gerediaga
Asier Urkiza
Amok
Stefan Zweig
Nagore Fernandez
Auzo madarikatua
Felix Urabayen
Jon Jimenez
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Amaia Alvarez Uria
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Joxe Aldasoro
Bisita
Mikel Pagadi
Mikel Asurmendi
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Asier Urkiza
Eresia
Goiatz Labandibar
Nagore Fernandez
Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren
Mikel Asurmendi
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi