susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Kultismoaren bidea | Asetzen ez duten ipuinak »

Begi-niniaren poemak / Juan Kruz Igerabide / Erein, 1992

Poesia ate joka Patxi Zubizarreta / Argia, 1993-01-10

Badu haikuak unibertsoarekiko halako ikuskera panteista eta irrazionala, halako haurtasun eta leuntasuna, halako laburtasun eta intentsitatea, lehen unetik bertatik liluratu, xaramelatu eta gatibatu egiten gaituena. Halaxe gertatu zitzaigun Igelan argitaratu “Lau bidaia” liburuan Matsuo Basho ezagutu genuenean, edota Sarriren “Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak” hartan zenbait haiku itzulirik irakurri genituenean. Mantra gozoa egin zitzaigun, arrunt erakargarria.

Eta haikuaren estetika berriro ere pausatu da euskal poesiaren ohantzean. Baina oraingo honetan ez izen arrotzen bidez, Juan Kruz Igerabideren bitartez baizik. Ohartarazi digute, hori bai, haur literatura dela berea, baina ez diegu sinetsi. Ez dago adinik, ez dago generorik, emozioa dago, samurtasuna: “Amonak leihoa ireki du;/ bi txori isilik, eta elurra:/ Ogiapurrak”.

Eta begirada liburu zoragarri honetatik egutegi berrira lerratu zaigu, eta Issaren haiku bat oroitu: “Nahi nuke bai,/ urtearen atarian/ haurtasunera itzultzea”.