« Eulien ugazaba | John Fante: non dago egutera? »
Mimodramak eta ikonoak / Juan Mari Lekuona / Erein, 1990
Mimodramak eta ikonoak Patxi Ezkiaga / Argia, 1991-10-06
Sarritan irakurri dut liburua eta, oso laburki bada ere, nolabait Juan Mari Lekuonaren poesiaren azaleko hitzaren pean dauden drama eta keinuak azpimarratu nahi nituzke.
Uste dut errazegia litzatekeela poesia idaztera bultzatzen gaituzten beharkizunei irekita legokeen ikusmira subjetiboa ahantziz, “gaia eta motiboa”ren antzeko kontzeptu poetikoetan gelditzea. Agian subjetiboegia izatearen arriskuan egon arren, Lekuonaren “Mimodramak eta ikonoak” poemarioa alde batetik “exorzismo” dela esango nuke —tabuak eta esfinjeak irauli nahi lituzkeena— eta “mito” bestetik, norberatasunak gorputza eta bizikera institiboa askatu eta berrasimilatu dituen neurrian.
Exorzismoaren drama mingarria dela Lekuonak garbi azaltzen digun ideia da, bere xarmari pean datzan antinorberatasuna, berak kontrolatzen duen norberatasunaren erreflejoak eta sentimenduak bezain boteretsua izanik.
Bestalde, poemarioan badirudi dramaren amaigabetasuna adierazi nahi dela, mitogintzaren ikuspegi subjetiboaren sujetoa, gorputza eta mundua bereiztezinak diren heinean. Esango nuke Juan Mari Lekuonak amaierarik gabeko aktibotasun transitiboa jarri duela bere olerkigintzaren helburu bezala.
Guztiz estrukturatuta egoteagatik ere, sikologikoki, mitikoki eta existentzialki oso somaria iruditu zait eta “Ilargiaren Eskola”n agertzen zaigun munduarekin konparatuz badirudi historia, politika, jendea eta antzeko errealitate ideal eta sentsualez osaturiko kanpoko mundu batetik guztiz barnekoi bateranzko bidaian abiatu zaigula.
Norainokoa izan den bidaia eta zenbaterainokoa aldaketa definitzea irakurle bakoitzari dagokion lana da, norberari dagokion bezala aztertzea zein neurritan lortu duen poetak bien, kanpoko eta barneko munduen besarkada simultaneoa uztartzea, azken batez, Goethek zioen bezala, bien, gauzen eta izpirituen munduekiko zintzotasunean bizi beharrean aurkitzen bait gara.
Dena dela, lehen adierazi dugun bizikera instintiboaten askapenak geroko berrasimilaketak adina garrantzia duenez, badirudi poesia hain subjetiboan badagoela topagunea non bikoitza den exozismoaren eskaintza: alde batetik askapenari dagozkion ispiluaren isladaketak eta pertzeptzio subjetiboak; bestetik berrasimilaketari dagokion mitogintza.
Azaletik alderantziz ematen badu ere, badut halako susmoa, hots, poema hierofantiko hauek osatzen duten harri Sisifora honetan, hainbat aldiz deiadarkatzen zaigun Naturarena bezain garrantzizkoa dela poeta beraren pisua.
Sinbologiak soilik eskain dezaken mota bereziko gozamen estetikoaren atzetik dabilenak badu egarriari asetze bat emateko iturririk.
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Asier Urkiza
Barbaro iraun
Louisa Yousfi
Amaia Alvarez Uria
Izotz ura
Lide Hernando Muñoz
Aiora Sampedro
Palestinaren okupazioaz eta kolonizazioaz
Perry Anderson
Irati Majuelo
Itzulerak
Miren Agur Meabe
Aiora Sampedro
...eta gauetik, euria
Fertxu Izquierdo
Jon Jimenez
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Asier Urkiza
Hitzak palmondo
Silvia Federici
Nagore Fernandez
Altxa, hildakoak
Fred Vargas
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Alderdi komunistaren manifestua
Karl Marx / Friedrich Engels
Aritz Galarraga
Maitasun kapitala
Karmele Jaio
Mikel Asurmendi
Larrosa bat Groenlandian
Iban Garro
Paloma Rodriguez-Miñambres
Jausiz
Alain Mendizabal Diaz
Maddi Galdos Areta
Hiriak eta urteak
Xabier Montoia
Irati Majuelo