susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Euskara bizitzaren kenkan | Marginalia »

Poliki, poliki haizetan / Patricia Highsmith (Koro Navarro) / Elkar, 1988

Poliki, poliki haizetan Dabid Zuazalde / Argia, 1988-07-10

Munduako literaturan bizirik dagoen mitorik handienetakoa den Patricia Highsmithen obraren euskaratzea, pozgarri izan behar, nahitaez, eta gu ere pozten gara. Jarraitzaile asko ere asko ditu Highsmithek gure artean, eta horiek euskaraz ahogozatzeko aukera izanen dute. Sekula irakurri ez duenak ere oraintxe du inoiz izan den egile urdurigarrienetako hau ezagutzeko parada. Ezin ziurtatu esperientzia pozgarria izango denik; izan ere, jende askori angustiagarri baitzaio Patriciaren irakurketa, klaustrofobikoa. Zergatik? Artistaren dohaia dago hor: giro hertsiak, zirkunstantziek eta instintoek inor jopu bihurtzeko duten indar eta eragina, egilearlen misantropia gubidagabea… Guzti horrek unibertso berezi bat eraikitzen du, irakurlea sare batean bezala harrapatzen duena. Guk nobela ospetsu batzuk ezagutzen genizkion, ez ipuin hauek, baina hauetan konturatu gara edozein zozokeria kontatuta ere ezaugarri horiek bere horretan dirautela.

Irakurri ahala itzultzailearen lanaz ez oroitzea ere seinale ona da, inondik ere. Guzti honekin egina dugu gonbidapena, gonbite kezkagarria, baina hortxe duzu arriskua, liburu beltz batean zain.