susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Gaztaroko amodio hautsitan barna | Mundu munduan »

Bizi minaren olerkian / J.A. Irigarai / Pamiela, 1986

Bizi minaren olerkian Iñaki Camino / Argia, 1986-09-21

Ez da hau J.A. Irigarai iruñearraren lehen lana. Badu olerki-sariren bat irabazirik; baita libururik ere “Kondairaren ihauterian” lekuko. Beste hamaika kultur-ingurutan murgildua dago lehen ere. Egunotan kaleratuko du beste liburu bat, herri-ipuinez osatua oker ez bagaude. Sar gaitezen orain duela hilebete batzu argitaratu zuen “Bizi minaren olerkian”era.

Hasiera hasieratik ageri zaigu “min” hitza bere zentzu bikoitzean. Bizitzeko irrika batetik, bere burua, dagokion mendean kokatu nahirik, Charlot-i edo Monroe-ri egin olerkiak lekuko. Bizitzagatiko esperantzaz gain, baita bigarren zentzua ere: mina, oinazea bihotzean, Amaiurrez, Erronkari mutuz eta dastatu ezineko amodioz betetako ihardunean, helduko ez diren bideen esperoan, bakarti eta negarti bizitzaren orbelean.

Irigarairen liburua saminki ituna dugu, nortasunez hustu Nafarroagatik antsika, betiereko negurantz doazen udaberri udazkenduz betea, ilusio mazpildua bezala. Erromantizismo ezkorrez kutsatua, liburuan usu edireten dira irudi bikainak, forma oso landurik iruditu ez zaigun arren. Guk uste, mamiaren errealismoari formarena elkartu zaion, poesia bat baino gehiago ia larru bizian geratuz.