susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Iturralde ipui tradizionalen bidean | Mirande eta kristautasuna »

Beldur naiz / Patxi Ezkiaga Lasa / Euskaltzaindia / Bizkaiko Aurrezki Kutxa, 1985

Beldur naiz Iñaki Camino / Argia, 1986-02-23

Patxi Ezkiagaren olerkiak irakurri ahala, bi sentsazio datozkio irakurleari batera: bata, irakurtzen ari den olerkiak duela 5 edo 10 urte egindakoak izan daitezkeela; bestea, beren egilea 30 urteen langa pasea izatearena. Ia poesia gehiena 30 urtez beherako jendeak egiten duen herri honetan, ez da ohizkoa halako olerki-liburuak kaleratzea, eta hau ere, sariketa baten bidez dator, Arrese Beitia 84-ren irabazle izan bait zen Ezkiaga.

Poemak irakurtzen hasiz gero, sarri antzematen da beren atzean badela poetatik zerbait duen norbait, argiago esateko, Patxi Ezkiaga, poeta agertu zaigu liburu honetan, orain modan ez dauden poemak egiten dituen poeta, egungo irakurle jende gazteak oso gogozko izango ez duena, baina dudarik gabe, poema askotan barna, bere findasuna nabarmen laga duena.

Denboraren joana etetea

“denbora iheskorraren zumardiari

kendu dizkiot

arimako erlojuaren

segunduen taupadak”

baldin bada, eta loreak eguzkitan egotea

“Izutiki lapurtzen zioten

eguzkiari

egunsentiaren

begirada totela?”

baldin bada, hor atzean poeta bat dago. Natura, denbora, maitasuna, mendia e.a. azaltzen zaizkigu.

Guzti honek ez du esan nahi liburuan barrena erdipurdiko olerkirik ageri ez denik, bai baitira halakoak ale batzu, eta hori ere esatekoa da, batzu nabarmen kaxkarrak dira ta. Dena den, batak bestea kentzen ez duenez, Ezkiagak gehiago eman dezakeen poeta dela erakutsi du gaurko modetan kabitzen ez den liburu honekin.