susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Petritegin aurkitutako zinta | Bizitzaren beste aurpegia »

Arrosa zimeldua / Juan Mari Atutxa / Elkar, 1984

Arrosa zimeldua Iñaki Kamino / Argia, 1984-07-15

Ez da hau Atutxak idazten duen aurreneko nobela, eta bidenabar esan beharko Cafe Iruña saria eskuratu zuela iaz. Idazle aski berria dugu Atutxa antza denez, hori adierazten dute bederen bere gramatikazko zalantza eta hutsek.

Nobela honek herrixka baten suntsitzea dakarkigu. Gizarteari komeni zaion moralaz exkax dabilen etxean jaioko da protagonista, espetxea larrutik dastatuko du eta ondoren erabili eginen dute mafioso handi batzuk herriska itsastar batean droga sar dezan. Drogaren arrakastak herria mafiosoen eskutara eramanen du. Kontaera orain aldetik zuzentzen da, protagonistak herrian egin beharreko lana bukatu ondorengo unean kondatua. Beti ematen zaio orain-aldi itxura nagusia, baina lehena kondatzen den bitartean. Herriska da abiapuntu eta zentru nagusi. Azken gertaerak erakarriko dituzten arrazoiak pixkanaka azaltzen ditu egileak, lasaiki, irakurlearekin harreman estua gordez, mantxo. Idazleak, behar duenean, tira eginen die gertaera eta argibide nagusien hariei, nobelari berak desio erritmoa eta intriga emanez.

Bestalde, estilo falta handia nabarmena dela aitortu behar, landugabea, hizkera zuzenegikoa, sakontasunik bat ere gabea, maila estilistiko minimo batera heltzen ez dena. Gauzak horrela, oraingoz behintzat, saiakera hutsean gelditzen da Atutxaren lana, sakontasunik gabea baita, estilo arinegiz narratua.