« Oroimenean arakatzen | Ateo baten gogoetak »
Axun / Abelin Linazisoro / Susa, 1995
Usaina eta zauria Edorta Jimenez / Euskaldunon Egunkaria, 1995-11-18
Ustegabeko galanta Axun honen azken orrialdeek eman didatena. Irakurtzen ari nintzena larrosa usaineko nobela ote zen ez ote zen, halaxe nengoen nire artean, irakurri ahala batzutan baietz esanez, eta hurrengo orrialdean berriz ezetz, beste zerbait zela eskuartean nuena. Katalogatu behar itzel bat egin zitzaidan, katalogatzen zaila zen arren nobela. Eta, hara, azken orrialdeetara ailegatutakoan, larroxena ez zen beste usain bat nagusitu zitzaidan, liburutik hara jarioan. Literaturarako sena eta gogoa batera dituen norbaiten usaina hartu nion, zeren eta egilearen —Abelin Linazisoro da bera—, adimena eta tentua, biak erakusten dituen nobela da Axun hau, esan behar delarik oso irakurria izan dadin beharkizun gehientsuenak betetzen dituela liburu honek.
Linazisororen liburuak hasierako orrialdeetan lotu zizkidan gogoa eta begiak. Zein erraz hasten den kondatzen, eta gero zelan sortzen dituen hari berriak, halako moduan non irakurlea ikaratu egiten den, jakingo ote duenentz idazleak guztietatik armoniatsu tenk egiten. Jakin, jakin du, alajaina. Ez dut ukatuko batzutan batzutan Linazisoro aiztoaren aho-ertzean sumatu dudala, erraxkerian jausteko arriskuan. Behin eta berriro jakin du burua jaso eta arnasa hartzen, ordea. Irakurlearentzat erraza delakoan nagoen liburu honen egiturakuntza, aldiz, bain soila ere ez da. Esan liteke idazleak apostu egin duela, baietz azken orrialderaino eraman, behin hara ailegatuta danba jotzeko azken kolpea?
Liburuaren aurkezpen-oharrak dioenez “Lehen amodioaren lilura eta Abelin Linazisororen lehen liburuaren xarma, biak batera biluzi dira nobela honetan”. Kontuz baina. Kondatzen dena itxuraz nerabetzaroko lehen maitemintzea bada ere, era berean esan ahal da maitasunaren altarean egindako ukapen baten ondorioak noraino heda daitezkeen eta norberaren geroan zein erabakiorrak izan daitezkeen ere kondatzen dela.
Ez nuke hizkera aipatu gabe amaitu nahi iruzkin hau, Zumaiako honena atsegina eta laztangarria baita, liburua bera den moduan. Horren bidez gaiak aldez aurretik eskatzen zuenari erantzuten jakin du, hots, itxuraz larroxaren usainekoa zenaren bidez irakurlea arantza zaurien minez kutsatzera iristen da. Irakurlearen barruko harra azken uneraino bizkortzeko balio izan dio hizkera horrek eta, lorpena da hori ere, beste zenbaitekin batera Axun hau urteko berri hoberenetariko bat bihurtu delarik, ene irudiko.
Lagun minak
Jon Benito
Mikel Asurmendi
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Jon Jimenez
Neska baten memoria
Annie Ernaux
Asier Urkiza
Lautadako mamua
Xabier Montoia
Nagore Fernandez
Bihotz-museo bat
Leire Vargas
Bestiak Liburutegia
Neska baten memoria
Annie Ernaux
Paloma Rodriguez-Miñambres
Arkeologia haragitan
Beñat Arruti
Irati Majuelo
Norberak maite duena
Miren Billelabeitia
Amaia Alvarez Uria
Mendeku eskubidea
Ernesto Prat Urzainki
Jon Jimenez
Euri gorriaren azpian
Asier Serrano
Asier Urkiza
Rifqa
Mohammed el-Kurd
Ibon Egaña
Galbahea
Gotzon Barandiaran
Paloma Rodriguez-Miñambres
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Mikel Asurmendi
Gurpilak
Eztizen Artola Iturrate
Irati Majuelo