« Idazle ahaztuaren kronika | Ekaitza eta larrosa »
Tetris / Luis Fernandez / Elkar, 1995
Arriskatzen dakiena Edorta Jimenez / Euskaldunon Egunkaria, 1995-07-02
Ez naiz ni joko elektronikoen zalea. Hala eta guztiz ere, “Tetris” horietarik bat dela jakitera ailegatu naiz. Itxura denez, joko hori ez da nolanahikoa, puzzle elektronikoaren antzeko baita, antzinako puzzleak hemen aipatzea bekatu ez bada bederen. Baina egoki datorkigu joko berria zaharrari alderatzea, bati baino gehiagori puzzlea zer den azaldu ahal izateko “Tetris-en” antzekoa dela argitu beharko litzaiokeelarik, ikuspuntu ororen erlatibotasunaz mintzo zaigulako alderaketa hori.
Berlingo Harresia eraitsi zutenez gero Ordena Berria agindu zitzaigula, arlo guztietara hedatu da herba joko hori. Jolasen arloan aspaldi berritu zen Ordena, baten batzuk jokoz kanpo geratu bagara ere. Ordena Berria, aldiz, kazetaritzara ere etorri da, eta Luis Fernandez euskal kazetaritzako ordena berriaren isla da. Noski, Ordena Berria esateak inori faxismoaren ideia nagusietariko bat dakarkioke gogora. Gogoan hartu, hala ere, liburu honi eta euskal kazetaritzari dagokionez behintzat, Ordena Berria emankorra bezain aurrerazalea dela, ene aburuz. Horrez gainera, Luis Fernandezek ez du zalantzan uzten bihotza non duen, eta eibartarra denez gero hara liburuaren eskaintza: “Aitari, gerra, gosea eta miseria zer diren kontatzeagatik”.
Hitz laburretan eskaintza horrek zehaztu digun egoeratik abiaturik, Luis Fernandezek Berlingo Harresia erori —edo eraitsi— osteko Mundua begiratzeko ikuspuntuz aldatu beharra dugula aldarrikatzen du, usteak erdi ustel hori noraino egia den frogatzeko bidea erdi-usteoi astintzea delakoan edo.
Helburua ederra bai, baina askotan nahi eta ezin idazleak, edo kazetariak. Ez da hori Luis Fernandezen kasua. Honek astindu egin nahi du, eta horretarako hizkera egokiena bilatzen du. Egia izanik euskal kazetaritzan ezarri den Ordena Berriak zutabeak eta iritzi orrialdeak polito ugaldu dituena, uniformekeria arriskua ere hortxe dugu. Ez da Luis Fernandezen kasua, “Tetris” honetan lehenagotik ere jakin duguna berresteko aukera dugu, alegia, Eibarkoak egunez egun hobetu egin duela bere argudio-saila, zorroztu aiztoak eta aztigintza bidean edabe berriak eskuratu.
Txetxenei eskainitako orrialdeetan geldi dut nik liburua egunotan, Luis Fernandezek aurrez iragarritakoak betetzen ari baitira. Igarlea jaio ez, egin egiten delako, “Tetris” hau, bere gorabehera guztiekin, arrasto eta oinatzen bila belarraren parean ziztu bizian erraseatzen duen hegazkina da. Halakoetan pilotoak bere bizkar hartzen du jasan daitezkeen blaustada guztien erantzukizuna. Bada, arriskatzen dakien piloto baten bataio agiria da “Tetris” hau, beti eskueran izatekoa.
Zero
Aitor Zuberogoitia
Amaia Alvarez Uria
Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga
Aiora Sampedro
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Mikel Asurmendi
Egurats zabaletako izendaezinak
Rakel Pardo Perez
Jon Jimenez
Antropozenoren nostalgia
Patxi Iturregi
Asier Urkiza
Barrengaizto
Beatrice Salvioni
Nagore Fernandez
Etxe bat norberarena
Yolanda Arrieta
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Lautadako mamua
Xabier Montoia
Aiora Sampedro
Berbelitzen hiztegia
Anjel Lertxundi
Mikel Asurmendi
Haize beltza
Amaiur Epher
Jon Jimenez
Coca-Cola bat zurekin
Beñat Sarasola
Asier Urkiza
Girgileria
Juana Dolores
Nagore Fernandez
Berlin Alerxanderplatz
Alfred Döblin
Aritz Galarraga
Teatro-lanak
Rosvita
Amaia Alvarez Uria