« Baudelaire: La Fanfarlo-ren abisuak | Hizkuntza nobelistiko sendoa »
Gaupasak / Juanjo Olasagarre / Susa, 1991
Pasioaren lorea Felipe Juaristi / Euskaldunon Egunkaria, 1991-12-21
Stendhal-ek erakutsi zidan banitatea dela pasioaren beste izena. Eta banitatea ni puztua besterik ez dela ikasi nion ez dakit nongo filosofo estoikoari. Pasioaz, edo norberaren banitateaz, da Juanjo Olasagarraren azken liburua. Oso ondo adierazten du prozesu horren garapena. Gaua da. Ordu luze sakonak ari zaizkigu itxoiten. Ispilu aurrean jarri eta lehendabizi geure burua prestatzen dugu datorkigun borrokarako, oroimenaren bidez geure ni-ari ematen diogu errepaso. Ondoren jantziak eta hatuak ditugu aukeratzen, eta zentat eta jantziago, desioa piztuago ahoratu dugun zigarroarekin batera. Desioarekin eta ni-arekin batera triangelua osatzen duen hirugarren pertsona agertzen da, zu bat. Eta berriro oroimena, iraganean izan ginenaz. Eta berriro desioa norberaren gorputzaz haruntzagoko beste gorputz baten bila. Blues bat. Alkoba bat ortzemugan. Larrua. Desioaren ase-betetzea. Pasioaren inflesio punturik gorena. Banitatearen eztanda, gu bihurtzen ni eta zu. Eta goizaldean tristuraren ordez ezer ez, pozaren ordez ezer ez. Plazerraren ondoren pasio erraustua. Paradisurik ez. Dena dago kadukatua.
Hauxe da beste hitz batzutan, eta laburkiro adierazia, “Gaupasak” liburuaren nondik norakoa. Baina Olasagarreren orijinaltasuna ez da aurkitu behar gaueroko errito horren deskribapenean; ez, orijinaltasuna poemen doinuan dago. Erromantizismoaren kontrako doinuan hain zuzen.
Dena dela, ohar batzuk egin daitezke idazkerari buruz. Poema gehienetan ez da aditzik ageri; horrek, beraz, trinkotu egiten ditu poemak, konplikatu beraien ulermena. Horri gehitzen badiogu koma gutxi ageri dela eta bertsoak, askotan, ez direla dagokien lerroetan errenditzen, bada, ondorio gisa atera dezakegu, ezen ez direla irakurterrezak poemak.
Baina badute indarrik, bizitzari buruzko ikuspegi fresko, natural, lasai, intraszendente eta, noiz edo noiz, ironiko batez sorturik. Belaunaldi berri bateko partaide baten ezaguera-zeinuak.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez