« Belaunaldi bat | Hizkuntza eta kultura »
Anemometroa / Igor Estankona / Susa, 1998
Barne haizearen jirak Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1998-10-17
Hiztegira jo behar izan dut, anemometroa zer ote den jakiteko. Hiztegiak, ordea, hitzen esanahia dakar, ez hitzen arima, izpiritua. Egia esan, nahiago ditut anemonametroak (anemonak zenbatzen dituen aparagailua), anemometroak baino (haizearen abiadura neurtzen dutenak). Baina poesian libre da dena, edo, gutxienez, hala behar luke izan. Irudipena dut zerikusi handiagoa duela barne haizearekin, kanpotik datorrenarekin baino. Barne haizea esatea mugimendua esatea da, geldi egon ezina, kezka, harridura, poza eta tristura: norbera. Barne mundua kontatzen baitigu Igor Estekona poeta gazteak (hogei urte baino ez). Poeta gazteak agertzea gure baso-herri honetan pozgarria da oso, ez dut ezetzik esango. Beste lurraldeak bezalakoak garela esan nahi baitu. Atzerrian poeta gazteak eta zaharrak, denak batera ari baitira nor bere ahalean, poesiari bide berriak ireki nahian.
Bide berririk ote den Igor Estankonaren hau ez dakit. Ez dut uste, beste batzuek bezain ziur, hori denik garrantzitsuena poesian. Gure poeta hau bere esperientziatik abiatzen da (badakit esperientzia hitza abstraktuegia dela, poesia orok esperientzia baitu abiapuntu). Bere errealitate xumetik hartzen du kanporako bidea. Barrua eta kanpoa, ondo uztarturik dauden erreferentzia-lurrak dira liburu honetan, batak bestera darama atsedenik gabe. Tonua ere halakoxea da, suspirio batetik oihu batera doana, gero eta gorago mintzo delarik.
Poesia figuratiboa da, poemaren logikak markatutako erritmoaz dabilena, ez poetaren arnasak edo gaiaren indarrak jarritakoaz. Erritmo propioa du, hala ere, irakurtzeko egokiago, ahoskatzeko baino. Mantsoa, nolanahi ere. Irudiak ez dira bortitzak, barne-konraesanen adierazle dira, baina, era berean, orekatuak dira, argiak eta zuzenak.
Beste tokitan oraindik orain egiten den poesia dugu: egunerokotasuna gai hartuta, salbu eta poema sozialtzat jo daitezkeenak (poesia neosoziala, kritikariek hain maitea duten terminologia erabiliz); elemento narratiboak ugari poeman zehar; bukaera txundigarria, efektista, ironia karga handiz hornituak. Eta surrealismoa ere bai, baina beste poeta gazte batzuek baino apalxeago ageri da.
Esango nuke liburu gozoa dela irakurtzeko, sentimentu onak uzten dituela irakurlearengan, hautsa balitz bezala.
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Jon Jimenez
Amaieratik hasi
Naia Torrealdai Mandaluniz
Amaia Alvarez Uria
Simulakro bat
Leire Ugadi
Ibon Egaña
Bigarren sexua
Simone de Beauvoir
Mikel Asurmendi
Hezur berriak
Ane Labaka Mayoz
Maddi Galdos Areta
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Aiora Sampedro
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Mikel Asurmendi
Baden verboten
Iker Aranberri
Asier Urkiza
Diesel
Bertol Arrieta
Nagore Fernandez
Maitasuna eta dirua, sexua eta heriotza
Mckenzie Wark
Jon Jimenez
Basokoa
Izaskun Gracia Quintana
Joxe Aldasoro
Turismo hutsala
Fito Rodriguez
Mikel Asurmendi
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena