« Biktimen trajedia | Flauberten itzulpena »
Galdu arte / Juan Luis Zabala / Susa, 1996
Gaztetxean Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1996-11-09
Behin Batean Azkoitiko gazte batzuek bildu eta gaztetxea sortu zuten etxe abandonatu bat horretarako hartuz. Ekintza hark eta ondoren etorri zirenek herrian ordura arte bizi zen pakea aldatu zuten. Gaztetxearen kronika dugu, batetik, Juan Luis Zabalaren nobela hau, idazle bera izan baitzen kontatzen dituen gertaera guztien lekuko eta partaide. Areago, nobelan bertan pertsonaia gisa azaltzen zaigu, “Pipi” ezizenez, eta detaile hori, narrazioari laguntza handia emateaz gain, polita iruditu zait.
Baina ez da bakarrik gaztetxeari edo bertara bildu ziren neska-mutilei buruzko istorioa. Juan Luis Zabalak berak sarrerako hitzetan azaltzen duenez, “ez da Azkoitiko gaztetxeari buruzko liburua, Azkoitiko gaztetxean girotutako nobela baizik”. Batez ere, Xeperen istorioa da, pertsonaia ilun, isil, uzkur, izua, haseratik definitzen duten moduan. Xeperen inguruan dago nobela egitaratuta, eta Xepe da pertsonaiarik nagusiena: marjinala, inondik ere; errebeldea, baina bere errebeldiaren nondik norakoa, bere errebeldiaren iturria non dagoen ondo ez dakiena; bizitzeko gogo izugarria duena, baina era berean, gauza da heriotzaren etxean ate joka ibiltzeko, eta azkenik, azkena…
Narratzaileak lehen lerrotik garbi uzten digu zein den pertsonaia bere nobela, zeinek daraman nobela behar duen narrazioaren haria eskutik hartuta. Gaineranztekoak, eta pertsoanaia ugari biltzen dira azkenik, pertsonaia nagusiaren kontrapuntu dira, haren jokaera kokatzen eta ulertzen laguntzen dutenak.
Liburua leituta batek baino gehioagok pentsa dezake kronika zehatz eta xehea dugula “Galdu arte” liburua, baina ez da hala, nahiz eta Juan Luis Zabalak nobela aurrera eramateko erabili duen teknikak horixe pentsarazi. Izan ere, zehaztasun-itxura ematen die idazleak bai elkarrizketei, bai deskripzioei, baita bestelako elementuei ere (musikak garrantzi handia du nobelan), den-dena kontatu nahiko balu bezala, eta hor dago, nire iritzian, akatsa. Lerro bakar batez edo deskripzio soilez konpon zitekeena batzuetan luzatu egiten du gutxi aportatzen duten elkarrizketak sartuz. Horrek ez du esan nahi kontatutakoa gertatu ez zenik, baina hain dira labainkorrak fikzioaren eta errealitatearen arteko lur mugarriak!
Bestalde pertsonaia marjinalen hizketamodua ederki ekarrita dagoela esango nuke. Bizia da nobela hau.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez