« Zernahi gertatu ere | Apaiz demonioa »
Ipuin ilunak / Aitor Arana / R&B-Kriseilu, 1995
Ilunetik ilunera Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1995-12-23
Hamar ipuin biltzen ditu guztira Aitor Aranak liburu honetan. Izenburua bera da esangurutsua: “Ipuin Ilunak”. Iluntasuna, bizitzaren bestaldea da, ezkutukoa alegia, eguzkiaren begitik gorderik datzana. Ipuin hauek aspaldiko tradiziora jotzen dute, izu-ikararen mundua ekarriz gugana. Bidaia bat egingo bagenu egileak marraztuta utzi digun paisaian barrena, sorginak, lamiak, basajaunekin batera, Barandiarani eta abarrei esker euskal irudimenean iraun duen mitologia hori aurkituko genuke. Mitologiaren aztarnak ipuin hauetan dira bereziki nabarmen: “Osin Beltza”, “Gauaren alabaren maitalea”, “Sorgingaiaren Mendekua”, “Azken Basajauna”, izenburukoetan. Guztietan, prosa landua, misteriozko istorio baten zerbitzuan jarria. Baina ez dakit gaiak berak irakurlea bete-betean harrapatzeko indarra ote duen. Izanez ere, sorginen eta horrelako pertsonaia mitikoen kontuek, umeak izutu beharrean, barrez lehertzen jartzen dituzte. Ez gara lehen ginenak. Sorginak eta basajaunak, gaur egun, zirkoko espektakulu bihurtuak ditugu.
Interesgarriagoak, ordea, gaiaren orijinaltasunari begira, gainerantzekoak iruditu zaizkit. Tartean bada bat, berebiziki gustatu zaidana, eta ipui zoragarritzat dudana: “Azken Oihua” deitzen da. Ez dut zertan denik esango, hasieratik bertatik berekin daraman intriga eta suspensea ez galtzeko, baina merezi du irakurtzea. Baita “Betiko” izenburukoak ere, nahiz eta komikiaren taju handia hartzen diodan berari. Borobilak dira biak, nire iritziz.
“Izpiritua” izenekoan, maitasuna bera nola bihurtu daitekeen ifernugai kontatzen digu egileak. Batzuetan “Ipuin Lizunak” haietako baten aurrean gaudela dirudi, zenbait deskribapenek liburu hartara eramaten baikaituzte. Maitasun gaia ez da falta ipuin hauetan; sentsibilitatea duela erakusten digu idazleak. Eta batez ere, jenero ilunen artean, egokienak aukeratzen dakiela. Horrela, zientzia-fikzioko istorioa bat dugu: “Pixka bat gorago”. Oiñati inguruko paisaia dakarkigu “Errepideko bihurgunea” izenekoan. Ipuinak huts egiten digu, hasieratik somatzen baitugu bukaeran zer gertatuko den. “Berpizkundea” izenekoan, banpiroen istorio bat kontatzen digu.
Ilunaren gama asko jorratzen ditu Aitor Aranak. Oso orijinala denik ez dut esango jeneroka idazten duen idazle gazte hau. Ipuinek, batzuetan, “deja vu” delakoaren sentipena uzten digute aho sabaian, baina, gutxienez, ez zaigu inongo mingostasunik itsasten hortz artean.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez