« Ezereza | Xumea baina ona »
Bala zeru urdina / Xabier Aldai / Susa, 1993
Poeta gazte baten ikuspegia Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1993-11-13
Xabier Aldaik hemezortzi urte ditu eta hau da argitaratzen duen aurreneko liburua, eta espero dezagun azkena ez izatea. Irakurri ahalean ikusten da baduela zer esanik idazle gazte honek, eta badakiela nola esan.
Jose Luis Otamendiren hitzaurre baten laguntzaz datoz poemak, eta ez dut uste mesederik egiten dienik poemei. Bertako baieztapen batzuk ausartegiak iruditu zaizkit. Honako hau, esaterako: “Modernoa da Aldairen poesia, Aresti ezkero modernoena, belaunaldi baten itule datekeen nortasun handiko boza. Poesia pasio publikoa da”. Ez naiz espazio faltaz hemen hasiko esaldi bakoitza eztabaidatzen. Ez da nire asmoa ere Aldairen modernotasuna zalantzan jartzea, ezen denok baikara (nahita ala nahiez) gure garaiko seme, baina arriskugarria iruditzen zait Arestiz geroz Aldai baino poeta modernoagorik egon ez dela norbaitek esatea. Nola neurtzen da bada gaurregun modernidadea?
Susmoa dut gazte jendea ezagutzen ez duelako, edo haien sentsibilitatetik urrutixe dagoelako, hainbat eta hainbat pertsonari ez ote zaion liluragarri egiten haien lengoaia, dakiten eran hitz egiten dutenean. Esan nahi dut, esate baterako, bitxia zaiola rock mundua, hura barne-barnetik ezagutzen ez duenari. Edo txori baten kanta, inoiz entzun ez duenari. Xabier Aldaik bere mundua adierazten du, poema hauen bidez. Gazte jende asko dago bere mundua adierazi nahi duena. Baina beti ez hitzaren bidez, askotan musikaren bidez.
Dena dela, haren baliabide poetikoak zein diren jakinda eta haren irudiak eta metaforak noraino iristen diren ikusita, benetako poeta baten aurrean gaudela iruditzen zait. Heldutako sagarrak dirudite poemek; ez dago inozentziaren arrastorik, ezta injenuitatearen apurrik ere. Bapatean, eta esperientziako urte gutxi horietan, bizitza osoa bere begien aurretik iragan balitzaio bezala.
Poema guztiak ez dira kalitatez maila berekoak (batzuk onak dira eta beste batzuk ez), baina freskoak dira gehienak, eta hori, kasu honetan, bertute dugu. Badaki Xabier Aldaik poema bat behar bezala amaitzen, efektozko irudi batekin. Baina tarteka, eskua joaten zaio idazterakoan eta topikoak irristatzen zaizkio lerroen artetik.
Izena eta izana
Jon Gerediaga
Asier Urkiza
Amok
Stefan Zweig
Nagore Fernandez
Auzo madarikatua
Felix Urabayen
Jon Jimenez
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Amaia Alvarez Uria
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Joxe Aldasoro
Bisita
Mikel Pagadi
Mikel Asurmendi
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Asier Urkiza
Eresia
Goiatz Labandibar
Nagore Fernandez
Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren
Mikel Asurmendi
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi