susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Arrasto-iturria | Gazterik hil zen poeta »

Beluna Jazz / Harkaitz Cano / Susa, 1996

Be-bop erritmora Javier Rojo / El Correo, 1996-06-27

Harkaitz Canok nobela bitxi bat eskaini digu liburu honetan. Jazzaren munduaren inguruan mugitzen da be-boparen erritmora, batzutan leun, bestetan abiadura handian; batzutan lasai, bestetan zorabioan. Jack Kerouac-en hitzak imitatuz: gai bat aukeratu eta garatzen hasten da; baina bapatean zerbait harrapatu eta bere destinoaren arabera jarraitu beharrean aurkitzen da. Kerouac-ek horrelako gauzak esaten zituenean Charlie Parker zuen gogoan eta nobela batean (The Subterraneans) estilo hori imitatzen saiatu zen. Be-bop estiloa hain zuzen. Harkaitz Cano saio berberean sartu dela ematen du. Eta, hutsak huts, bai emaitza onak lortu ere. Idaztankeraren aldetik, teknika eta estiloaren aldetik obra heldu bat lortu baitu. Eta gazteleraz idazten duen nobelagile gazteekin konparatuz gero (Loriga edo Mañas-ekin, adibidez), askoz ere obra sakonago eta interesgarriagoa lortu duelakoan nago. Zenbaitetan harrigarria da iritsi duen estiloaren aberastasuna. Ezin dut etsi adibide bat jartzeaz: “Orratza altxatzen duen beso bat. B aldea. Beluna. Betun beltzaren usaina nonahitik aditzeko modua. Usain entzungarria.” Hizkuntzak ferekatu egiten du. Irudiak sentitu egiten dira. Eta gu beste nobela baten zain utzi gaitu.