« Zaharrak zahar,berriak berri | Poesiarik gabe bada maitasunik? »

Anemometroa / Igor Estankona / Susa, 1998

Ahotsaren bila Javier Rojo / El Correo, 1999-03-24

Igor Estankona idazle gaztea, oso gaztea da poema liburu honetan eskaintzen duena lehen literatur-saioaz bestelakotzat hartzeko. Duda-mudatan mugitzen da, leku desberdinetan ereduak bilatu nahirik, oraindik bere ahotsa aurkitzeko gai izan gabe. Bestaldetik, behin baino gehiagotan, oso gora begira dago idazlea, baina halako asmoak handiegiak zaizkio honetan ere. Poesia honek ezaugarri berezi eta interesgarriak ditu, hala ere. Adibidez, poemek ez dute egitura itxia erakusten, hau da, ez dute lan borobil eta osoa burutzen, izan ere hasiera eta batez ere amaiera irekiak dituzte-eta. Honek efektu estetikoa sortzen du, jakina, poemak beste zerbaiten puskak bihurtuz. Askotan, poemek istorio bat kontatu nahi dute, haien izaera narratiboa azpimarratuz, eta ez dira falta (batez ere liburuaren azken atalean) zuzen edo zeharka Kavafis gogora ekartzen dutenak ere. Poetak inpresionismoa edo dei litekeena erabiltzen du, egoerek sortzen dizkioten inpresioak pilatzen baititu, askotan haien arteko erlazioa azaldu gabe, sentimenduak nolabait gainez egiten duelakoa irudikatuz. Literaturaren munduan bere ahotsa (bere lekua) aurkitzeko gai bada, Estankonak poeta ona izan daitekeela erakutsi ahalko du, trebezia eta kalitatea ez baititu falta.