« Ipuinaren lurraldea | Sorpresa txikiak »
Ez / Manu Erzilla / Alberdania, 1999
Adimen eroa Javier Rojo / El Correo, 1999-09-08
Manu Erzillaren lehenengo eleberria da Ez izeneko liburu hau. Kontakizunaren abiapuntua hauxe da: pertsonaia bat notario baten etxean dago, Pirinioetan dituen propietate guztiak saltzeko asmoz, eskriturak egiteko zain. Bitartean, erosleak etorri arte, bere bizitzari errepaso luzea ematen dio. Lehenengo pertsonan, pertsonaia horren buruan sartuta beraz, idazleak horren historia kontatzen digu nobelan zehar. Pertsonaia hau patetikoa dela esango nuke: besteekiko harremanetarako guztiz ezindua, bere neurriko mundu batean bizi izan da beti, bai fisikoki (gurasoekin Pirinioetako leku urrun batean), bai espirituari dagokiola. Nobelaren testua etengabeko jario moduan aurkezten zaigu, xehetasunen xehetasunak emanez, askotan txikikerietan galduta. Idazkera erretorikoegia da, zurruna, batzutan sasi-zientifikoa, eta irakurleari berebiziko arreta eskatzen dio kontakizunaren haria galduko ez badu. Iruditu zait idazleak hor-hemenka aztarnak utzi dituela liburua era batean edo bestean ulertzeko. Nik neuk irakurketa ironikoa egitea erabaki dut, eleberria pertsonaia patetiko horren lepotik egindako txantxa bailitzan. Ez dakit idazlearen asmoa hau izan den, baina serioan hartuz gero, liburuak ez zuen, nire ustez, aparteko zentzurik.
Zero
Aitor Zuberogoitia
Amaia Alvarez Uria
Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga
Aiora Sampedro
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Mikel Asurmendi
Egurats zabaletako izendaezinak
Rakel Pardo Perez
Jon Jimenez
Antropozenoren nostalgia
Patxi Iturregi
Asier Urkiza
Barrengaizto
Beatrice Salvioni
Nagore Fernandez
Etxe bat norberarena
Yolanda Arrieta
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Lautadako mamua
Xabier Montoia
Aiora Sampedro
Berbelitzen hiztegia
Anjel Lertxundi
Mikel Asurmendi
Haize beltza
Amaiur Epher
Jon Jimenez
Coca-Cola bat zurekin
Beñat Sarasola
Asier Urkiza
Girgileria
Juana Dolores
Nagore Fernandez
Berlin Alerxanderplatz
Alfred Döblin
Aritz Galarraga
Teatro-lanak
Rosvita
Amaia Alvarez Uria