susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Ipuinaren lurraldea | Sorpresa txikiak »

Ez / Manu Erzilla / Alberdania, 1999

Adimen eroa Javier Rojo / El Correo, 1999-09-08

Manu Erzillaren lehenengo eleberria da Ez izeneko liburu hau. Kontakizunaren abiapuntua hauxe da: pertsonaia bat notario baten etxean dago, Pirinioetan dituen propietate guztiak saltzeko asmoz, eskriturak egiteko zain. Bitartean, erosleak etorri arte, bere bizitzari errepaso luzea ematen dio. Lehenengo pertsonan, pertsonaia horren buruan sartuta beraz, idazleak horren historia kontatzen digu nobelan zehar. Pertsonaia hau patetikoa dela esango nuke: besteekiko harremanetarako guztiz ezindua, bere neurriko mundu batean bizi izan da beti, bai fisikoki (gurasoekin Pirinioetako leku urrun batean), bai espirituari dagokiola. Nobelaren testua etengabeko jario moduan aurkezten zaigu, xehetasunen xehetasunak emanez, askotan txikikerietan galduta. Idazkera erretorikoegia da, zurruna, batzutan sasi-zientifikoa, eta irakurleari berebiziko arreta eskatzen dio kontakizunaren haria galduko ez badu. Iruditu zait idazleak hor-hemenka aztarnak utzi dituela liburua era batean edo bestean ulertzeko. Nik neuk irakurketa ironikoa egitea erabaki dut, eleberria pertsonaia patetiko horren lepotik egindako txantxa bailitzan. Ez dakit idazlearen asmoa hau izan den, baina serioan hartuz gero, liburuak ez zuen, nire ustez, aparteko zentzurik.