susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Abiadura handiz | 1.280 lagun bidaide »

Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak / Joseba Sarrionandia / Pamiela, 2006

Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak Goizalde Landabaso / Radio Euskadi, 2007-05-06

Noiz bihurtzen da liburu bat klasiko, esan nahi dut zenbat urte behar ditu batek klasikotzat hartzeko? Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak klasikotzat jo daiteke?

“…Gauean aurrera, heriotza poltsikoan, / gizon bakoitzak ibai bat bilatzen du lo egiteko, / eta oinak ilargian edo harea ale batean / ihes egin nahi dion ametsera sartzen da”.

Pamielak kaleratutako edizio berri eta zuzendua irakurri orduko hartu dut etxeko apal batean zegoen liburu zaharra, eta horrek zuen azpimarra.

Irakurketa berri honetan ere musika oiartzunak etorri zaizkit…

“…ene heriotzaren abisuak ez die haiei deus kenduko, ez die zorionik emango”… irlandar abiadore harek zioen. Edo “…ez dizut esango goiz usaineko ahotsa duzula, ez desertuko erreka naroa zarenik…”. Eta Enperadorearen zaldiak olerkia irakurtzerakoan akordura etorri zait Enperadorearen zaldirik onenek negar egin omen zutela Rubicon aldean irabazi ta gero aske utzi zituztenean.

Munduko hutsuneak eta kalteak emendatzeko ahalegina ei da egilearen aburuz poesia; Valdimir Holan-entzat, berriz,”… Zeure edertasun osoaren irrikatan, beldurrez eta liluraz, ezin dizudalarik musurik eman, ezin naizela zurekin oheratu, ezer ez daukadala eta, ezer ere eman ezinik, kantatu besterik ezin izatea”; horixe da poesia.

Ez dakit klasikotzat ote duzun liburu hau, baina gure etxean urte nahikoa eman ditu izkiriaturik aurkitutako poemak neure egiteko.

Tira, eta honenbestez… Pessoak dioen lez “ostatuko azken argia itzali da”.