susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Biolinik gabe | Beiraren izaera »

Izua / Lydia Flem (Joxan Elosegi) / Alberdania, 2005

Izuaren bideak Javier Rojo / El Correo, 2006-10-11

Lydia Flem idazle frantziarra psikoanalista da. Beraz, suposatu behar zaio gizakien buru barruetan ezkutatzen diren alderdi ilunak ezagutzen dituela. Narraziotzat har daitekeen “Izua” izenburuko liburu honetan alde ilun horien deskribapen berezia egiten dio irakurleari. Izan ere, klaustrofobiak eta agorafobiak jotako gizakiaren jokaera ulergarri bihurtu nahi dio irakurleari, baina kanpotik azaldu beharrean, horrelako izualdi ulertezinek menperatutako gizakiaren barrutik azaltzen ditu gertakariak. Narratzailea (idazlea esateko tentatuta egon naiz) pertsonaia den aldetik, berak bizi duen egoera azaltzen du, nola izuak menperatzen duen egin behar duen hegazkin bidaia baten aurrean. Bitxia da pertsonaiaren jokaera, horrelako egoera baten aurrean beldurra sentitzen ez duten beste guztiak oker daudela pentsatzen baitu, inkontziente edo sentikortasunik gabeak izango bailiran, aurrean daukaten arrisku izugarriari sor baitzaizkio. Pertsonaia itotzeko zorian uzten duten izualdi horien ostean, ordea, lotsa nagusitzen zaio. Lydia Flem-ek liburu bat baino gehiago idatzi du (iaz euskaraz agertu zen “Nola hustu nuen gurasoen etxea”), baina ezin esan daiteke literaturagilea denik.