susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Ke usainak | Desioaren ibilerak »

No (Poema akrilikoak) / Patxi Salaberri / Pamiela, 2005

Nostalgiaz Javier Rojo / El Correo, 2006-01-11

Patxi Salaberri orain arte euskal klasikoen ikerketan aritu izan da gehienbat. Ezagunak dira, besteak beste, Axularren idazlanak ezagutarazteko egin dituen ahaleginak. Eta ziur aski horrexegatik lotu nuen hasieran poema liburu honen izenburua Axularren lanarekin. “No (Poema akrilikoak)” deitzen baita Patxi Salaberrik idatzitako poema liburu hau, eta nahi gabe ere halako Axularren esaldi harekin lotu nuen: “no zen to …”. Izenburuak sortutako aurreiritzia. Baina poema liburuak eskaintzen duena bestelakoa da. Hizkuntza dotore, garden, aldi berean egunerokoa eta klasikoa erabilita, modatik kanpo dagoen poesia egiten du Salaberrik, edo nahi izanez gero, beti modan dagoen poesia. Amodiozko poemak dira askotan, bere liburuan agertzen direnak, eta orrialdeok nostalgia tonu berezi batez zipriztinduta daude, helduaroko errealitatearen astunak gaztaroko ilusioaren lilura gailendu duela ohartutakoan idatzitako poesia izango bailitzan. Salaberriren poesiaren tonu horren bidez azaltzen zaigu nola izan zitekeena ez den izan, esaldi pixka bat barroko baten bidez adierazteko, gailur batetik atzera begira ari delarik. Halako ikuspuntutik ezin du batzuetan bazterrean utzi arranditsua izateko joera, batez ere gai handiak hizpide dituenean.