« Ez dakizu, baina… | Mutuaren hitzak »
Itoti urdinaren azpian / Aintzane Galardi / Euskaltzaindia-BBK, 2005
Tirita urdinaren zain Josu Lartategi / Deia, 2005-11-22
Julee Cruise kantariak galderak egiten zituen, Badalamentiren musikarekin, “urdinez beteriko mundu batean”. Honela zioen, Lynchen filman: why did you go? why did you turn away from me? When all the world seemed to sing why did you go? Was it me? Was it you? Questions in a world of blue. Maiteminetik, bluetasunetik sorturiko itaunek geure buruari egiten dizkiogun arraposturik gabeko lantuak dirudite, bakarrizketa mingarria, gure minari eskaini nahi diogun lurraldea —hartaz ahazteko, lurralde berriari ekiteko—. Aintzane Galardiren poemarioari itxura hori hartu diot, agertzen duen desolazio hori guztia lurralde bat emateko nahi edo beharretik sortua dela. Esperantza berriaren promesak hala eskatu ohi du, zahar denari harlauza berria ezartzea.
Ez da batzuetan gustukoa izaten irakurtzen diren hitz gehienak esparru semantiko jakin batekoak izatea, oraingo honetan bezala. Zenbat antzeko hitz! Zenbat oinaze, min, tristura, bakardade! Zenbat zu, zure! Zenbat ni, nire! Lartxo, akaso. Baina, hasierako aipuan Galardik Manuel Bandeira parafraseatuz dioskunez, “berak, negar egiten duenaren antzera egiten ditu bertsoak, uzkur, etsipenez. Hertsi dezakegu liburua negar egiteko arrazoirik oraindik ez badugu; izan ere, berak, hitzen ari denaren antzera egiten ditu bertsoak”. Ez irakurtzea, beraz, irakurlearen aukera denez, ez nadin kexatu.
Aipu eta hizkuntza (eta marrazki eta argazki) asko topatuko ditu irakurleak Itoti urdinaren azpian honetan. Egilearen ahotsa, argi dagoenez, egile askoren ahotsez jantzirik datorkigu. Batasun asmo nabarmena dago. Hala ere, erreferentzialki ona izan daitekeen bezala, txarra izan daiteke bifurkazio gehiegi sortzen baditu irakurketan edo ahots propioa estali baino ez badu egiten. Poemak prosa puska laburrak direnez, zehatzak bazain dramatikoak, aipuek ondorengo poematxoa irentsi duelako inpresio hori hartu dut batzuetan.
Asko gustatu zait lehenengo zatiaren erotismoa (“etzan eta urratu ene mina, miatu ene inguru eztiak”, 20 or.) eta bigarrenaren iruditeria onirikoa. Hirugarren zatiaren erreferentzia piktorikoek eta apunte inpresionistek indar berezia hartzen dute (post-data zein post-aipu bitxiek apunte sentsazioa indartzen dute, alegia, postal-txartel poetikoaren inpresioa). Zati horretan prosa poetikoko exenplu ederrenetakoa dugu (vincent-i buruzkoa, 50 or.). Gogokoen dudana, beharbada liburuaren abiapuntutik gehien urruntzen den zatia da, laugarrena: basatiena, bat-batekoena, interesgarriena. Horrekin geratzen naiz ni, “Min puskak tirita urdinaren zain” zatiarekin. Kolore urdinetik gainontzeko kolore eta tonalitateetara pasatuko ahal da idazlea!
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez