susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Ur urezko poemak | Iceberg bat kalearen erdian »

Behi eroak / Patxi Iturregi / Elkar, 2003

Kritika umoretsua A. de Amezaga / Bilbao, 2003-11

Gure hiriko zenbait plaza, kale, parke… behiez bete ziren, orain bi urte eta piku; dozenaka behi kolore eta alaidunez, hemengo artisten imajinazioak apainduak. Patxi Iturregiren (Laudio, 1952) bigarren liburu honek behiak dakartza, azalean eta izenburuan (animalia hau ez da bertan biltzen diren ipuin guztien protagonista!). Ikusten denez, autoreak ez du uzten ipuinaren generoa. Oraingoan, hamabi bildu ditu, guztiak garai berekoak, itxuraz solteak, gai diferentekoak eta gehienak Bilbon kokatuak. Umorea ere presente dago, gizartearen zeharkako kritika egiteko batez ere. Hortik, dudarik gabe, izenburua. Behi eroak-en amaiera batera helduko gara, ez ipuin liburu gehienetan gertatzen den bezala, azken ipuinak ez diola ezertxo ere aportatzen amaierari, hor kokatuta dagoela autoreak beste edozein tokitan kokatu izan balu bezala. Egia da gizonezkook sinple gisa geratzen garela istoriootan, galtzaile gisa, nahiz eta autoreak esan “istorioak lantzen ditut, ez pertsonaiak”. Iturregik Paul Auster oso gustokoa du eta Edorta Jimenez euskal idazlea bere maisutzat jotzen du. Azken honek, aurkezpenean,”hizkuntza bat landu nahi da liburu honetan eta nolabaiteko sinesgarritasun bat, eta oso estimatzekoa da ahalegin hori” aipatu zuen. Ipuin bat gomendatzekotan, Zabor artean arakatzen aukeratuko genuke, non ez baitago ez gaizto ez onik. Egun, munduko zazpi itsasoetan barrena ibili ondoren, Patxi Iturregi bere jaioterriko euskaltegiko irakaslea da. Idazle sariduna, orain zazpi urte lehenengo liburua kaleratu zuen, Haize kontra.