« Helduaro lasaian | Munduaren gainbeheraz »
Zakur zaunkak / Iñaki Irazu / Susa, 2023
Urretxindorraren berri Hasier Rekondo / Deia, 2024-03-02
Jorge Luis Borgesek antologiako poeta txiki bati eskaini poeman zera idatzi zuen: “…zutaz, lagun ilun hori, / arrats batean urretxindorra entzun zenuela dakigu bakarrik”. Joseba Sarrionandiak berak ohartarazi zigun txikitasunaren handitasunaz eta handikeriaren txikitasunaz gure herriaz hitz egitean.
Iñaki Irazuren (Asteasu, 1954) bigarren poesia liburu honek handitu egiten du memoria historikoaz eta pertsonalaz dugun ikuspegia, testiguaren ikuspuntua fokuratuz eta narrazioaren aldeko apustu nabarmena eginez. Irazuk kontatzeko duen grinak kasik kazetaritza kritikoaren esparruan kokatzen baititu zenbait poema. Urretxindorra entzunez gain, kosta ahala kosta horren berri eman nahi duen poeta horietakoa baita Irazu. Memoria du poemak ehuntzeko argamasa.
Zakur zaunkak liburuari titulua ematen dion poeman, esaterako, zinemaren teknikak erabiltzen ditu liburu honek jasotzen dituen gai nagusietako baten berri emateko: iragan mendeko azken hamarkadetan Euskal Herrian jazo Gatazkaren gaineko ikuspegi pertsonala ematea, poetak kamera hurbilduko du, zentzugabekeriarekin tupust egiteko. “…hantxe lurrean / haien aurrean / hil urrean / zegoen gizonari / eskuburdinak / zizkioten jarri, / barruak eskatzen / zien osagarri…”.
Honen moduko poemok badute gesta-kantek zuten xedearekiko nolabaiteko antzekotasun tematikorik. Alta bada, Irazu ez da epikotasun errazean eroriko, egoera-soziopolitikoaren eraginez jazo bidegabekerien aurrean argazki oso pertsonalak aterako baititu. Esaterako, klaseen arteko talkez ari denean, Neguriko nagusiak kale-gorrian laga txoferraren gainbehera ekonomikoa eta pertsonala kontatuko du Eguneroko saria poeman, alta, kapitalismoaren azpikeriez aritzeaz gain patuaren nondik norakoaz ere ari da.
Gauza guztien gainetik testigu bilakatzeko grina horrek badu ordaindu beharreko preziorik. Zenbait poemetan errealitatetik jaiotzen diren gertakari guztiek ez baitute hegaldi poetikoa eratzeko nahiko indarrik, esaterako, Yo no perdono edo Hatz erakuslea poemetakoak. Esango nuke zenbait poematan kontatutakoek ipuin izateko sustraia dutela, baina gaien apetazko aukeraketaren ondorioz galdu egiten dutela poesiaren moldean eman nahi direnean, eta batzuk arras aurreikusteko modukoak dira. Kontatzeko sua ezin zaio ukatu poetari baina batzuetan su horrek erre egiten du zenbait istoriok ez baitute berez poesia bilakatzeko gaitasunik, anekdota pertsonaletik poemara jauzi egin beharra baitago.
Irazuk, halere, bere onena ematen du memoriaren foku horrek Historia nagusiaren zentzugabekeria gordinenekin bat egiten asmatzen duenean, batez ere haren familiaren pasadizo oso berezkoen berri ematean: Gerra Zibilaren eta haren ondorioen itzal lazgarrietan bete-betean agertzen baita ahots poetiko fina. Duda izpirik gabe, Hanka bat lurrean liburuko lehen poeman indar narratiboak eta poetikoak gorena jotzen dute. Poema horrek bakarrik handi egiten baitu liburu osoa, Demetrio, Baldosak, eta Isilik lotu da azken koda intimista ezin hobeto onduekin batera. “…mendian barrena / bidez gabiltzala, / guri heltzeko / ahalik gabe / aditzen dugun / zakur zaharraren / zaunka urruna”. Zaunka urrun hori antologiako poeta hark entzun zuen urretxindorraren modukoa baita.
Izena eta izana
Jon Gerediaga
Asier Urkiza
Amok
Stefan Zweig
Nagore Fernandez
Auzo madarikatua
Felix Urabayen
Jon Jimenez
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Amaia Alvarez Uria
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Joxe Aldasoro
Bisita
Mikel Pagadi
Mikel Asurmendi
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Asier Urkiza
Eresia
Goiatz Labandibar
Nagore Fernandez
Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren
Mikel Asurmendi
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi