susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Eleberriari buruz | Iparraldean zehar »

Atzo / Agota Kristof (Eskarne Mujika) / Elkar / Alberdania, 2003

Atzo Ana Unanue / Aizu!, 2003-09

Istorioa: liburuaren protagonista Tobias da, Europako ekialdetik mendebaldera etorritako gizon gaztea. Tobiasen maitasun ezinezkoa kontatzeaz gainera, deserriaz, errefuxiatuen bizimodu tristeaz, heriotzaz eta idazteko grinaz hitz egiten digu Agota Kristofek (Hungaria, 1935). Egileak ederki ezagutzen du hori guztia, 1956an jaioterritik ihesi joan baitzen Suitzara.

Emaitza: kontakizun eder bezain gordina. Agota Kristofen lehen nobelak (Koademo Handia, Alberdania, 1997) txundituta utzi gintuen egileak gertaera lazgarrienak kontatzeko duen modu xaloarengatik. Obra harekin liluraturik gelditu zirenek berriro gozatuko dute Kristofen estilo lehorrarekin, eta ezagutzen ez dutenek haren idazkera biluzia euskaraz deskubritzeko bigarren aukera dute orain.

Hoberena: Agota Kristofen kontatzeko era. Ukitzen dituen gaiak —deserria, identitatea, heriotza— ez dira berriak; egile ugarik jorratu dituzte, baina Kristofek oso modu berezian tratatzen ditu. Sentimenduen adierazpena, adjektiboak eta deskripzioak debekatua daude. Kristofek elkarrizketa zuzen eta biziak, esaldi laburrak eta aditzak maite ditu. Hori dela eta, bere kontakizunak oso indartsuak eta erritmo bizikoak dira.

Eskertzekoa: Eskarne Mujikaren itzulpena, haren meritua baita obrak bizitasunik eta indarrik ez galdu izana.

Esaldia: “Ezer ez izatera iristen garenean egiten gara idazle”.