« Amnesiak | Eskuinok ere »
Atzerrian / Nerea Balda / Pamiela, 2019
Barne-gatazka Javier Rojo / El Diario Vasco, 2019-06-15
Nerea Baldak argitara emandako lehenengo nobela, “Atzerrian” izenburukoa, hitz bakar batez definitu beharko balitz, inpresionista izango litzateke hitz hori. Izan ere, idazleak istorioa kontatzeko narrazio lineal eta jarraikorra hautatu beharrean, mosaiko itxurako kontakizuna erabili du. Testu honen aurrean irakurleak zatika eskaintzen zaion argumentua osatu eta batasuna eman behar dio. Baina argumentua, nire ustez, bigarren mailakoa da, hemen nabarmentzen dena sentimendua baita. Eta esan behar da idazleak oso ondo lortu duela sentimenduak islatzea. Argumentuak ez dauka konplexutasun handirik: emakume gazte batek itzultzaile moduan lortu du lana Londresen, eta lana lortutakoan bizitzan zuen helburua ere iritsi duela ematen du. Hauxe da egoera nagusia, argumentua azken finean egoera horren garapena delarik. Baina pertsonaiaren bizitzan argi-ilunak daude. Atzerrian itzultzaile moduan aritzea helburua barik, etxetik aldentzeko bidea baita. Atzerrira jotzea, urruntzea, aldentzea… ematen du honelako jarrerarekin pertsonaiak bere burujabetasuna azpimarratu nahi duela, bere ahaleginez erakutsi, nahi duena lortzeko gaitasuna duela. Baina helburua lortutakoan, bakardadearekin egiten du topo, edo hobeto esateko, bakardadeak erakusten du bere benetako izaera. Ahalegin horiek guztiak bere buruarengandik ihes egiteko bideak izan dira neurri batean. Londresen dagoen bitartean protagonistak lagunak dituen arren, bakardadea da nagusi bere bizitzan eta testuak inpresioa uzten du emakumea barne-gatazka gogorrean ari dela, bere bizitza hutsunez beterik dagoela. Eta bere bizitzarekin bakea egiten ez duen bitartean, ezinezkoa izango zaio inguruarekin erlazio orekatua izatea. Atzerria, beraz, lekua barik, bizitzan egoteko modua litzake kontakizun honetan.
Hori kontatzeko idazleak narratzaile mota desberdinak erabiltzen ditu, ahotsak txandakatuz, eta arreta gertakarietan jarri ordez, gertakari horiek pertsonaiarengan uzten dituzten zirrarak kokatu ditu erdigunean, halako moduan non esan baitaiteke nobela emozioen azalpena dela. Ohiko kontakizun arruntetatik aldentzen da eleberria eta jokaera hau guztiz eskergarria da.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez