« Silogismo poetikoa | Irakurle maitea »
Fakirraren ahotsa / Harkaitz Cano / Susa, 2018
Fakir Itxaro Borda / Argia, 2019-02-10
Irakurketa gozagarria izan da, enetzat ere, Harkaitz Canoren Fakirraren ahotsa! Fikzioaren eta errealitatearen txirikordatze ederra obratzen du idazleak, batzuetan Imanol Lurgain, Imanol Lartzabal (1947-2004) bera dela eta besteetan eredutik urrun agertzen zaigula, errealitatearen konkrezio gisa. Imanolena, egiaz, pertsonaia egokia da, 60-90 hamarkadetan euskal jendarteak bizitu zuen bilakaera politikoaren islatzeko: ETAren alde izatetik ETAren kontra azaltzera iragaten zela, bereziki Yoyes-en (Arakis, eleberrian) hilketatik lekora, baina ez bakarrik.
Arazo bat bada hala ere, fikzioan bezain errealitatean. Ematen du Imanolek bere bukaera hitsa nolabait berak bilatu zuela, matxista zabarra, afrantsesatua edo beldurraren aurka altxatu zelako. Uste dut merezi duela, gaur, oroitzeak Imanolek jasan boikota, ezker abertzalegotik antolatu zela eta baztertze deiak publiko egin zirela, petizio orrialdeetan lerrokatzen baitira, zurian beltz, kantari, bertsolari eta kontzertu muntatzaile elkarteen izenak. Nobelan, errelatoa nork egiten duen, euskal gizarte horren (gure?) ardura kolektiboa garbitzen da, poeta kaxkarra bere hubris-aren biktima izan zela ondorioztatzen utziz.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez