« Bi ahotako atseginez | Distantziaren estetika »
Ia hemen / Juanjo Olasagarre / Pamiela, 2018
Ironia existentziala Javier Rojo / El Correo, 2018-09-29
Juanjo Olasagarrek poema liburuak eta nobelak eman ditu argitara, nahiko orekatua dirudien ibilbide batean. Edonola ere, batez ere poesiaren arloan bihurtu zaigu erreferente garrantzitsua. Alor horri dagokio “Ia hemen” izenburuarekin argitaratu den liburua, idazleari Xabier Lete IV. Poesia Saria irabazteko baliagarria izan zaiona. Gauza ikusgarria gertatzen da idazlearen belaunaldikoek aurkezten duten ikuspuntuarekin (Olasagarre 1963an jaio da).
Ez dakit belaunaldi marka bereizgarria esan dakiokeen ala agian adin kontu sinplea baino ez den. Kontua da belaunaldi horretan kokatu daitezkeen euskal idazle askok eta askok bizitza talaia moduko batetik begiratzen dutela, eskarmentutik sortuta dirudien jarrera estoiko eta eszeptikoa dela medio. Talaia horretatik atzera begiratu ahal dute, eta bizi esperientzia pertsonaletik ondorio orokorrak ateratzen dituzte. Jarrera honek nahiko zabalduta badirudi ere, gero poeta bakoitzak horrekin zer egiten duen ikusi behar.
Olasagarrek bizitza (bere bizi esperientzia eta bizitza zentzu orokorrean) begiratu eta disekzionatu egiten du, ikuspuntu ironiko eta batzuetan sarkastikoa erabiliz. Atzera begira, haurtzaroa ez da, topikoak adierazi nahi lukeen bezala, zorion esparrua. Maitasuna betikoa izan daiteke, nahiz eta minutu batzuk baino iraun ez. Jatorriek inposatzen dituzten mugetatik alde egiten pasa daiteke bizitza osoa, eta leku asko ezagutu daitezke, non etxea dei daitekeen zerbait eraikitzen saiatzen den.
Baina azkenean jatorrietako paisaiaren emaitza da norbera. Honelako ikaskizunak erakusten dizkigute Olasagarreren poemek. Ironia existentzial hau erakusteko, poemak nostalgia puntu batez zipriztinduta daude, baina beti bezatuta agertzen zaigu nostalgia hau, sentimenduak adierazten direnean ere hauek bridatuta agertzen baitira bere kasa ibil ez daitezen. Ikusgarria da jarrera hau maitasunaz aritzen denean, gai horretaz aritzeko batzuetan planteamendu pixka bat kontzeptista baitarabil idazleak, ia silogismo baten aurrean bageunde bezala.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez