« Ekialdeko hitzak | Historia baino unibertsalagoa »
Lapur banden etika ala politika / Joseba Sarrionandia / Pamiela, 2015
Politikaz Javier Rojo / El Correo, 2016-04-10
Joseba Sarrionandiak euskal literaturan duen garrantzia begi-bistakoa da alor honetan interesa duen edozein pertsonarentzat. Bera da euskal literatura modernitatearen bidean jarri zutenetako bat, batez ere “Narrazioak” liburuari esker. Eta bere ibilbidean gora-behera asko agertu arren, liburu horrek jarraitzen du izaten inflexio puntu bat euskal literaturan. Baina fikziozko literatura eta poesia alde batera utzita, Sarrionandia bestelako generoetan ere aritua da. “Lapur banden etika ala politika” izenburuko liburu honetan, adibidez, Sarrionandia saiogilearen adibide berri bat aurkezten zaio irakurleari. Idazlan honetan azken urte hauetako politika nola ikusten duen azaltzen saiatzen da idazlea. Eta bilakaera hori azaltzean alderdi politikoak gogor kritikatzen ditu, benetako demokraziara heltzeko oztopoak balira bezala, demokrazia idazlearen ustez mugimendu asanbleariotik hurbil baitago. Hori guztia, oso diskurtso apokaliptiko batean azalduta. Baina politikari buruzko kritika bera baino interesgarriagoa iruditu zaizkit bere ideiak plazaratzeko erabiltzen duen argumentazioaren giltzarriak. Hasteko, behin eta berriro egia objektiboaz hitz egiten badu ere, Sarrionandiaren abiapuntua gaztaroan sentitutakoa eta bizi izandakoa da, halako eran non liburu honek batzuetan kronika sentimental edo memoria liburu baten itxura hartzen baitu. Narrazio bat alegia, non idazlearen subjektibotasuna erdigunean jartzen den. Bigarren klabea liburu hau ulertzeko “gu” eta “besteak” osagaien artean egiten duen bereizketa da. Boterea dutenen aurrean “gu” gaude. Baina “gu” esaten duenean zehaztugabetasun handia dago, momentuan momentuko esanahia ematen diola baitirudi. Izan ere, “gu” horren azpian, besteak beste, euskaldunak, ETAn egondakoak zein menperatuak sar daitezke. Eta hirugarren giltza azalpenik izaten ez duten oinarrizko ideien erabileran aurkitzen da. Sarrionandiak joera du argumentazio logikoa jarraitzeko baina, hori bai, lehenengo printzipioak askotan azaldu gabe utzita. Ez dakit liburu honek balioko duen egoera politikoa ulertzeko, baina erretorikaren erabileraren adibide ikusgarria eskaintzen du behintzat.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez